RSS Feed
Twitter
Γράφει ο
Νεκτάριος Καλαντζής*
Στη δημοσιότητα ήρθε πάλι το σημαντικό ζήτημα που αφορά το πρόβλημα της υγειονομικής περίθαλψης στην περιφέρεια Ανατολικής Αττικής, με αφορμή τη λειτουργία ή μη σε 24ωρη βάση των Κέντρων Υγείας στα Μεσόγεια. Η συζήτηση που έγινε στην προηγούμενη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Παλλήνης-της πρωτεύουσας της Ανατολικής Αττικής, που πρέπει να παίρνει πρωτοβουλίες για το αύριο του νομού- δυστυχώς για ακόμη μία φορά παρέμεινε σε θεωρητικό επίπεδο, μη μπορώντας η Διοίκηση του δήμου να παρουσιάσει συγκεκριμένη πρόταση για την διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών υγειονομικής περίθαλψης για τους κατοίκους της περιοχής, αφού ο κίνδυνος το Κ.Υ. Σπάτων να μη λειτουργεί πλέον σε 24ωρη βάση θέτει εν κινδύνω την υγεία δεκάδων χιλιάδων κατοίκων στις γύρω περιοχές, σε περίπτωση ενός έκτακτου περιστατικού, ενός τροχαίου για πρώτες βοήθειες, από τη Ραφήνα, την Αρτέμιδα και τα Σπάτα, έως την Παλλήνη, τον Γέρακα και το Πικέρμι. Ο υποβιβασμός της σημασίας των Κ.Υ. στη νέα εποχή, δε μπορεί παρά να σταματήσει μόνο με διεκδίκηση νέων δομών στην Υγεία για την περιοχή μας, που θα περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός σύγχρονου κρατικού νοσοκομείου ως ομπρέλα και με τα Κ.Υ. των Μεσογείων να διατηρούν το υποστηρικτικό ρόλο σε αυτό.
Η πρόταση για δημιουργία νοσοκομείου Ανατολικής Αττικής έχει ΄΄χιλιοειπωθεί΄΄, μέσα από Ημερίδες, από αποφάσεις του Νομαρχιακού Συμβουλίου, τη συμμετοχή της Εκκλησίας, από Δημοτικά Συμβούλια, Δημάρχους των πόλεων, αλλά και από την ίδια την κυβέρνηση (υπουργίας Λοβέρδου). Άλλωστε νωπές είναι ακόμη οι μνήμες όταν πριν από 3-4 χρόνια, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στο δημαρχείο Γέρακα ο Γ.Παπανδρέου, ως αρχηγός αντιπολίτευσης, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα πρωθυπουργός, δεσμευόταν για δημιουργία νοσοκομείου στην Ανατολική Αττική. Μάλιστα υπήρχε και συγκεκριμένη πρόταση για δημιουργία νοσοκομείου στις εγκαταστάσεις του παιδοψυχιατρικού νοσοκομείου Αττικής, Νταού Πεντέλης στη Ραφήνα, με δυναμικό εκατό κλινών.
Θα πρέπει να αναρωτηθούμε χρόνια μετά, τι έγινε και δεν προχώρησε το έργο, γιατί αφέθηκε στις καλένδες και γιατί η Ανατολική Αττική των εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων, με τα δύο μεγάλα λιμάνια (Λαύριο-Ραφήνα), τον Διεθνή Αερολιμένα στα Σπάτα, τους μεγάλους οδικούς άξονες, τις ακτές και τους χιλιάδες παραθεριστές τα καλοκαίρια, γιατί δεν απέκτησε ποτέ νοσοκομείο; Το αν φέρει ευθύνη ο πολιτικός κόσμος της περιοχής (βουλευτές, δήμαρχοι κλπ) νομίζω ότι γίνεται απολύτως πασιφανές.
Η ανικανότητα πολλών παραγόντων του τόπου, σε συνδυασμό με την έλλειψη πραγματικής διεκδικητικότητας και πολιτικής βούλησης, αποτέλεσε το μείγμα για να φτάσουμε στη σημερινή συγκυρία να μιλάμε γιατί το Κ.Υ. Σπάτων δεν θα είναι με 24ωρη εφημερία, αλλά θα είναι αυτό του Μαρκοπούλου, γιατί στο ένα λειτουργεί το ακτινολογικό, γιατί στο άλλο είναι σε αχρηστία και άλλα παρόμοια γεγονότα που κάνουν τους πολίτες της περιοχής και δη τη νέα γενιά, να διερωτάται πώς η πλέον αναπτυσσόμενη περιοχή, δεν έχει Αποχετευτικό Δίκτυο, δεν έχει λύση το θέμα με τα απορρίμματα, δεν έχει καταφέρει να εντάξει τις περισσότερες περιοχές στο Σχέδιο Πόλης, με αποτέλεσμα πολλά οικήματα να είναι αυθαίρετα, ενώ και δεν μπορεί να επιλύσει και το θέμα της άμεσης υγειονομικής της περίθαλψης, πώς μπορεί αυτή η περιοχή να πάει μπροστά;
Από το 2007 η περίπτωση του Νταού φάνταζε ως η κατάλληλη, αφού οι εγκαταστάσεις υπήρχαν, ενώ γειτνίαζε και με την Αττική Οδό, χωρίς όμως ποτέ να προχωρήσει, είτε μέσω κρατικής χρηματοδότησης, είτε μέσω ΕΣΠΑ, το έργο υλοποίησής του. Η οικονομική κρίση δημιούργησε προβλήματα στα Κ.Υ. της περιοχής, με ελλείψεις σε προσωπικό, έλλειψη υλικών καθώς και απουσία σύγχρονου ιατρικού εξοπλισμού, καθιστώντας τα ως Κ.Υ. δεύτερης κατηγορίας, αφού δημιουργήθηκαν να εξυπηρετούν τον τοπικό πληθυσμό των περιοχών πριν δέκα με είκοσι χρόνια, χωρίς να μπορούν να προβλέψουν την ραγδαία οικιστική ανάπτυξη των μετέπειτα ετών στο νομό και τις αυξημένες ανάγκες του. Τα Κ.Υ. Σπάτων, Μαρκοπούλου, Καλυβίων, Λαυρίου, Κορωπίου, Ν. Μάκρης ούτε πρέπει να κλείσουν, ούτε να υποβαθμιστούν. Θα πρέπει να βρουν το ρόλο τους στη σύγχρονη εποχή, όπου με σωστή οικονομική και διοικητική διαχείριση να γίνουν βιώσιμα και λειτουργικά, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στον τομέα της πρωτοβάθμιας υγείας της περιοχής. Ούτε μπορεί να μην έχουν 24ωρη εφημερία για ένα έκτακτο περιστατικό, ούτε να μη διαθέτουν σύγχρονο ασθενοφόρο προκειμένου να είναι σε ετοιμότητα για κάτι έκτακτο.
Όμως τα παραπάνω Κ.Υ. θα πρέπει να είναι υποστηρικτικά κέντρα ενός σύγχρονου και δημόσιου νοσοκομείου στην Ανατολική Αττική, στα πρότυπα του Αττικού Νοσοκομείου που κατόρθωσε να κερδίσει η Δυτική Αττική, με σύγχρονο εξοπλισμό, μοντέρνα κτίρια και εξειδικευμένο προσωπικό. Το ερώτημα είναι πώς από θεωρητική πρόταση μπορεί να γίνει υλοποιήσιμη; Και γιατί αφού δεν έγινε τότε, σε καλύτερες οικονομικά ημέρες για τον τόπο, μπορεί να γίνει σήμερα; Η απάντηση έρχεται από την ίδια την κοινωνία που απαιτεί ευρύτερες αλλαγές, τόσο σε κοινωνικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο, με νέους ανθρώπους που να έχουν όραμα για τον τόπο τους.
Και ειδικότερα, προτείνω ως νέος άνθρωπος και δευτερευόντως ως αυτοδιοικητικός και μέλος του Δ.Σ. της πρωτεύουσας της περιφέρειας, να ζητηθεί και να καταρτιστεί εκ νέου μελέτη για την χωροθέτηση νοσοκομείου στην Ανατολική Αττική σε εξειδικευμένο και ανεξάρτητο γραφείο του εξωτερικού, όπου μπορεί σήμερα να παραχωρηθεί και έκταση από το ΤΑΙΠΕΔ προς αξιοποίηση με τη μέθοδο του sale and lease back δίπλα στην Αττική Οδό.
Εφόσον τα χρήματα για την κατασκευή του δεν μπορούν να απορροφηθούν μέσω ΕΣΠΑ ή από το ευρωπαϊκό ταμείο Επενδύσεων, να δημιουργηθεί μια Κοινοπραξία των δήμων της Νοτιοανατολικής Αττικής στα πρότυπα της Μαραθωνίου (σε τελείως άλλη βάση και οργάνωση, αφού η συγκεκριμένη κρίθηκε ως αποτυχημένη) με ένα κοινό Ταμείο για αυτό τον σκοπό.
Η εξεύρεση πόρων καθίσταται εφικτή, από τη λειτουργία του Αεροδρομίου και των ρύπων του (με τη μορφή ενός ΄΄Σπατόσημου για την Υγεία΄΄), όπου ένα μέρος θα πάει για αυτό τον σκοπό, μέρος των κερδών από τα λιμάνια του Λαυρίου και της Ραφήνας, καθώς και μέρος του προϋπολογισμού από κάθε δήμο της περιοχής αναλογικά, αντί να πηγαίνει σε δαπάνες άνευ ουσίας, να κατευθύνεται στο ειδικό Ταμείο για το νέο Νοσοκομείο. Άλλωστε στην περιοχή διαμένουν ευεργέτες που θα συνέδραμαν για τον σκοπό αυτό, με τη μετονομασία πτερύγων του νοσοκομείου στο όνομά τους. Δεν είναι δυνατόν να έχει δημιουργηθεί ολόκληρο ογκολογικό νοσοκομείο με τη συνδρομή μιας μεγάλης επιχειρηματικής οικογένειας της χώρας και μέσα από τηλεμαραθωνίους, ενώ εμείς δε κατορθώνουμε ως Ανατολική Αττική να μην έχουμε ένα μεγάλο Νοσοκομείο στην περιοχή, παρακαλώντας το κεντρικό κράτος να μην καταργήσει την 24ωρη εφημερία στα Κ.Υ.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχει η βούληση από τους εκπροσώπους του Κοινοβουλίου της περιοχής μας, και όχι μόνο μέσω των επερωτήσεων, καθώς και ποιά είναι η δυναμική των αυτοδιοικητικών που είναι διατεθειμένοι να δείξουν για αυτό τον σκοπό;
Αν για ακόμη μια φορά κινηθούμε στα γνωστά θεωρητικά επίπεδα, μη δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες διεκδίκησης για τη δημιουργία Νοσοκομείου Αν.Αττικής, ούτε το κεντρικό κράτος ή και η Τρόϊκα πλέον, μπορεί να μας πάρουν στα σοβαρά, αλλά κυρίως ούτε καν οι ίδιοι οι πολίτες. Χρειάζεται όραμα για το αύριο και επανεκκίνηση ενός κράτους, μιας αυτοδιοίκησης που θα βάλλει ως επίκεντρο τον πολίτη και όχι την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της.
*Οικονομολόγος, Κοινωνιολόγος, Αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Παλλήνης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου