Tα πάθη του «Kαλλικράτη» ή η «δημοκρατία» των δημάρχων ~ Aνατολική Αττική News "Blog"

Ανατολικής Αττικής διάφορα

Ψηφίστηκε ο Καλλικράτης, άρχισε να εφαρμόζεται και όλοι πιστέψαμε ότι ξεκίνησε μια καινούρια ημέρα για την τοπική αυτοδιοίκηση....

Πόσο λάθος είχαμε...

Με το καλημέρα άρχισε το σαμποτάρισμα του Νόμου. Πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξουμε τα σημεία που δεν μας συμφέρουν. Ο νόμος είναι πολύ δημοκρατικός και μας εμποδίζει να λειτουργούμε όπως θέλουμε.
Εικόνα πρώτη. Ο θεσμός του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης. Αντί των άξιων και καταξιωμένων στην κοινωνία υποψηφίων που ήθελε ο νομοθέτης, στους περισσότερους δήμους εμφανίστηκαν κάτι ανεκδιήγητοι τύποι, οι οποίοι ήθελαν να αρπάξουν τον μισθό του συμπαραστάτη, χωρίς να έχουν τις γνώσεις και την πείρα να λύσουν τα όποια προβλήματα των πολιτών που θα είχαν να αντιμετωπίσουν, απλώς πολλοί από αυτούς ήταν «ημέτεροι» ή «τα δικά μας παιδιά». Τελικά οι περισσότεροι Δήμοι έμειναν χωρίς Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης.
Δεύτερο βήμα. Ο θεσμός της Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης. Πως θα καταφέρουμε να υποβαθμίσουμε την Επιτροπή; Εύκολη λύση. Βγάζουμε μια προκήρυξη και ζητάμε αιτήσεις πολιτών για την συμμετοχή τους στην Επιτροπή. Δυστυχώς εμφανίστηκαν οι μη αρεστοί να διεκδικούν την συμμετοχή τους. Τι κάνουμε για να τους αποκλείσουμε;; Εύκολη λύση. Ξεχνάμε τις αιτήσεις συμμετοχής. Σε μία πανηγυρική συνεδρίαση διορίζουμε όλους τους αρεστούς μας και κάμποσα αναπληρωματικά μέλη και να η Επιτροπή. Έτοιμη και το σπουδαιότερο. Δική μας. Δεν μιλάει, δεν διαμαρτύρεται, Μια φορά τον χρόνο την φωνάζουμε να παίξει θέατρο και το παίζει. Δήθεν συζητά για τον προυπολογισμό της επόμενης χρονιάς. Το κάθε τρίμηνο που ορίζει ο Νόμος να συνεδριάζει η Επιτροπή, να συζητά πάνω σε εισηγήσεις που έχουμε υποβάλει και να γνωμοδοτεί, το ξεχνάμε. Αλήθεια ποιος θα διαμαρτυρηθεί; Αν βρεθεί κάποιος που θέλει να ρίξει μπουνιά στο μαχαίρι έχουμε τους δικούς μας ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις της κρατικής μηχανής να εξουδετερώσουν κάθε αντίδραση. Και για τα δύσκολα θα επικαλεστούμε δυο – τρείς αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που μας βολεύουν και τέλος θα βγούμε από πάνω. Όπως λέει ο λαός. Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει.
Έχουμε τα συμβούλια της γειτονίας, τα συμβούλια ένταξης μεταναστών. Η λύση απλή. Τα ξεχνάμε. Με το έτσι θέλω δεν τα λειτουργούμε. Τι έχουμε να φοβηθούμε; Τίποτα. Η παράβαση καθήκοντος είναι έννοια που δεν εφαρμόζεται στον τόπο μας. Ακούγεται μόνο στις βαρύγδουπες δηλώσεις των πολιτικών, για να τα ακούν και να τα πιστεύουν οι αφελείς. Αν και εδώ βρεθεί κάποιος να μας δυσκολέψει την ζωή μας, έχουμε τη λύση. Με την βοήθεια των ατέρμονων καθυστερήσεων και της γραφειοκρατίας, οδηγούμε την υπόθεση στην παραγραφή. Έξυπνο κόλπο και φυσικά πάντα σύμφωνα με τον Νόμο.
Μετά αρχίζουν τα δύσκολα. Πρέπει με κάθε τρόπο να αλλάξουμε ότι δεν μας συμφέρει στον Καλλικράτη. Πιάνουμε ένα – ένα τα θέματα και αρχίζουμε τις πιέσεις και τους βομβαρδισμούς σε κάθε κατεύθυνση. Πού ακούστηκε ασυμβίβαστο μεταξύ Δημάρχου και του επαγγέλματός του. Δηλαδή να μην μπορεί ο Δήμαρχος εκτός από τα λεφτά που παίρνει από το Δημαρχιλίκι, να βγάζει και μερικά ψωροχιλιάρικα από την δουλεία του; Βρήκαμε λύση κάνουμε μια επιτροπή με πέντε – έξι Δημάρχους και πολεμάμε το θέμα. Από γραφείο σε γραφείο, από Υπουργό σε Υπουργό. Τελικά τα καταφέραμε. Μια τόση δα τροποποιησούλα στον νόμο και τέρμα το ασυμβίβαστο.
Επόμενος στόχος. Να καταργήσουμε τον ενοχλητικό θεσμό του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης, που ήδη τον έχουμε υποβαθμίσει. Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν. Αλλά τι την έχουμε κοτζάμ ΚΕΔΚΕ. Αναλαμβάνει την προσπάθεια. Επιχειρήματα πάμπολα. Το μεγάλο επιχείρημα η οικονομία. Θα κερδίσουν οι Δήμου τα 700 ή 920 ευρώ των μήνα που είναι η αμοιβή του συμπαραστάτη. Ότι με την λειτουργία του θεσμού λύνονται προβλήματα που θα είχαν πολλαπλάσιο κόστος στα Δικαστήρια, δεν το συζητάμε καθόλου. Ο σκοπός μας είναι να φύγει και το τελευταίο ενοχλητικό αγκάθι στην απόλυτη εξουσία του αιρετού Άρχοντα.
Ακόμη δεν το πετύχαμε, αλλά που θα πάει θα τα καταφέρουμε. Με τη βοήθεια των κομμάτων μας σιγά – σιγά θα γίνει.
Πρέπει όμως να προσδιορίσουμε τον επόμενο στόχο. Ακούς εκεί να είμαστε Δήμαρχοι για 3,5 μόνο χρόνια. Τι και αν έτσι γράψει ο Καλλικράτης;; Να τον αλλάξουμε. Να γίνουμε Δήμαρχοι για πέντε χρόνια και όταν πλησιάζει η πενταετία να αλλάξουμε ξανά τον Νόμο και να μείνουμε για δέκα χρόνια. Με μια τρίτη αλλαγή να μείνουμε για είκοσι χρόνια και μετά … ούφ γεράσαμε, βαρεθήκαμε, κουραστήκαμε, καιρός να ξεκουραστούμε.
Μπράβο παιδιά. Ζήτω η λογική. Ζήτω η ηθική σκέψη. Ζήτω η προσπάθεια διατήρησης των κεκτημένων. Η Δημοκρατία στο μεγαλείο της. Τελικά μήπως ήταν λάθος ο Καλλικράτης;;; Μήπως μια τέτοια μεταρρύθμιση ήθελε ανθρώπους με άλλη ηθική υπόσταση ;;;;