Ο Django στη Μανωλάδα δεν μάζευε φράουλες [Γράφει ο Νεκτάριος Καλαντζής]

Κοινωνία

Για ακόμη μια φορά, τα Μέσα Ενημέρωσης και κατ’ επέκταση η ελληνική κοινωνία, δηλώνει άναυδη για το γεγονός της επίθεσης που δέχτηκαν αλλοδαποί εργάτες που μάζευαν φράουλες στη Μανωλάδα Ηλείας, από τους "εργοδότες" τους, εξαιτίας της απαίτησης των πρώτων για τα δεδουλευμένα τους, που δεν δόθηκαν ποτέ, όπως φαίνεται.

Πολιτικά κόμματα έρχονται να εκμεταλλευθούν το γεγονός, υποστηρίζοντας το αυτονόητο, με τους πολίτες να δηλώνουν τη συμπάθειά τους προς τους τραυματισμένους μετανάστες. Θα μπορούσαν να γίνουν πολλές και διαφορετικές κοινωνιολογικές αναλύσεις για το γιατί εκπυρσοκρότησε το όπλο των επιστατών στα χωράφια, για τις συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα του 21 αιώνα, για το μεγαλύτερο κέρδος που επιδιώκει ένας εργοδότης, διακινδυνεύοντας την ασφάλεια των εργαζομένων του (βλέπε περιπτώσεις Ναυπηγείων και Ορυχείων), καθώς και για τις κλειστές κοινωνίες της Επαρχίας, που τα μικροσυμφέροντα υπερκαλύπτουν με σιωπή, τις όποιες ατασθαλίες που πραγματοποιούνται.

Μήπως έχει γίνει επώαση του αυγού του φιδιού της φυλετικής σύγκρουσης στην ελληνική κοινωνία, μέσω της Χρυσής Αυγής, που δίνει θάρρος στον σημερινό πολίτη να πάρει τον νόμο στα χέρια του επί δικαίων και αδίκων; Τα άκρα, είτε από την πλευρά της Δεξιάς, είτε της Αριστεράς, ιστορικά διέθεταν τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς, μέσα σε καιρό κρίσης να πείθουν πολίτες, να απομακρύνονται από τους νόμους του κράτους και κατ΄ επέκταση της ίδιας της κοινωνίας, δίνοντάς τους το ‘’όπλο’’ και "εμψυχώνοντάς" τους να πατήσουν τη σκανδάλη, με σκοπό την υπεράσπιση του προσωπικού τους συμφέροντος, με κάθε τρόπο και μέσο. Η λογική της ανομίας και του σκεπτικού ότι, αν γίνει κάτι, θα φωνάξω τον "δυνατό" και θα με προστατεύσει, καθίσταται επικίνδυνη για την ίδια τη συνοχή της κοινωνίας.

Αύριο, πιθανόν ένα αντίστοιχο γεγονός, με αντίστροφους πρωταγωνιστές και με τον αλλοδαπό αυτή τη φορά, να οπλίζει τη σκανδάλη, πολύ εύκολα θα γίνει ξανά εκμεταλλεύσιμο από Μέσα Ενημέρωσης και κόμματα, προκειμένου να παρασυρθεί η ελληνική κοινωνία σε ατέρμονες συζητήσεις περί ρατσισμού, μεταναστών, εγκληματικότητας κ.λπ., βλέποντας το δέντρο, προσπερνώντας απαρατήρητο το δάσος.

Η σύγχρονη δουλεία, ακόμη και στον δυτικό κόσμο, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, ακόμη και από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, ή το να χρωστάει σήμερα χρήματα ο εργοδότης στον εργαζόμενο, ούτε αυτό είναι κάτι νέο, πρωτόγνωρο όμως είναι η ελληνική κοινωνία να παρασύρεται τόσο εύκολα από τα άκρα, σαν ένα ακυβέρνητο καράβι με σπασμένο πηδάλιο στα κύματα, που αναλόγως των καιρικών συνθηκών, πηγαίνει τη μία προς τα βράχια, ενώ άλλες φορές προς τα "ανοιχτά".

Ο αδύναμος οικονομικά πολίτης καθίσταται και ευάλωτος πολιτικά, φοβούμενος το αύριο, με αποτέλεσμα να κλείνεται στον εαυτό του, προστατεύοντας τα όποια "συμφέροντα" του έχουν απομείνει, με κάθε τρόπο.
Οι φράουλες της Μανωλάδας είχαν λίγη και από σαντιγί υποκρισίας της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, που βάλλεται οικονομικά και κυρίως κοινωνικά, με αποτέλεσμα ο Έλληνας να κινδυνεύσει να "υποπέσει" στις Σειρήνες ορισμένων, οπλίζοντας ένα άλλον Django αυτή τη φορά και να τον βάλει απέναντί του, χωρίς να ευθύνεται κάποιος από τους δύο.

πηγή