ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: Το παραμύθι της βιωσιμότητας του χρέους

Ελλάδα

Για το αν το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο έχει χυθεί πολύ μελάνι. Κανείς όμως από αυτούς που έχουν μιλήσει για το θέμα δεν έχει κάνει τον κόπο να μας πει πότε ένα χρέος είναι βιώσιμο και πότε δεν είναι. Ο λόγος είναι απλός. Γιατί ο ορισμός της βιωσιμότητας του χρέους προδίδει τα ταξικά και πολιτικά κριτήρια με βάση τα οποία προσεγγίζει κανείς το όλο ζήτημα. Αν το κρίνει από την σκοπιά των συμφερόντων των δανειστών, τότε βιώσιμο είναι κάθε χρέος για το οποίο ο δανειστής μπορεί να αποσπά πληρωμές σε χρήμα, ή σε είδος. Αν το κρίνει από την σκοπιά του οφειλέτη δεν είναι καθόλου έτσι, διότι στη δυνατότητα πληρωμής ενός χρέους πρέπει να συμπεριληφθεί και η ζωή του ίδιου του οφειλέτη. Ειδικά αν αυτός είναι ένας ολόκληρος λαός.

Όταν πρόσφατα ρώτησαν τον κ. Σουρνάρα με τ’ όνομα αν το χρέος είναι βιώσιμο ή όχι, απάντησε με το γνωστό περί ανέμων και υδάτων ύφος: «Η βιωσιμότητα του χρέους εξαρτάται από τρία πράγματα. Πρώτον, από το τι έχουμε κληρονομήσει από το παρελθόν, από το ύψος δηλαδή του χρέους που έχουμε σήμερα, δεύτερον, από τα πρωτογενή πλεονάσματα, που θα μπορέσουμε να παράγουμε -και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα μόνο δημοσιονομικό, αλλά συμπεριλαμβάνει και διαρθρωτικές αλλαγές- και από τρίτο, από το ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ. Αν δείτε τις προβολές του χρέους, κάνει μία κορυφή γύρω στο 170% του ΑΕΠ, και μετά αρχίζει και πέφτει ραγδαία. Εάν παράγουμε τα πρωτογενή πλεονάσματα.» (Συνέντευξη στο Ρ/Σ ΣΚΑΙ 4/09/2013)

Βεβαίως, ο δημοσιογράφος δεν είχε καν την αξιοπρέπεια να του πει, τι λες ρε κακομοίρη; Αυτό σε ρώτησα; Από τι εξαρτάται η βιωσιμότητα του χρέους; Σε ρώτησα, αν το χρέος είναι βιώσιμο και το ελάχιστο που οφείλεις να απαντήσεις είναι πότε ένα χρέος σαν της Ελλάδας μπορεί να γίνει βιώσιμο.

Είναι αλήθεια ότι δημοσιογράφους που να απαιτούν συγκεκριμένες απαντήσεις από τους επαγγελματίες της πολιτικής διαπλοκής δεν διαθέτει η χώρα, ή τουλάχιστον και αυτούς που έχει δεν πρόκειται ποτέ να τους επιτρέψουν να θέσουν δύσκολες ερωτήσεις και να απαιτήσουν συγκεκριμένες απαντήσεις. Κι έτσι ο κάθε Στουρνάρας μπορεί να λέει ότι θέλει.

Το παρελθόν εξακολουθεί και σήμερα

Για να δούμε τι λέει. Πρώτο, λέει, από τι έχουμε κληρονομήσει από το παρελθόν. Μάλιστα. Μπορεί να μας εξηγήσει ο κ. Στούρνος, συγνώμη Στουρνάρας, πώς και προέκυψε αυτό το παρελθόν; Δηλαδή πώς και φτάσαμε να χρεοκοπήσουμε από τη στιγμή που οι κυβερνήσεις ακολουθούσαν τη λογική βιωσιμότητας του κ. Στουρνάρα;

Από τη δεκαετία του ’80 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου διόρισε υπουργό οικονομικής διαπλοκής τον Κώστα Σημίτη, προδικάζοντας την πορεία χρεοκοπίας της χώρας, ο εξαίρετος αυτός πολιτικός εισηγήθηκε το δόγμα δανεισμού που μας έφερε στην απόλυτη καταστροφή: Όσο βρίσκουμε να δανειζόμαστε για να πληρώνουμε τα παλιότερα δανεικά το χρέος είναι βιώσιμο. Αυτά έλεγε στη Βουλή το 1985. Κι αυτό το δόγμα ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις, μηδεμιάς εξαιρουμένης. Τα υπόλοιπα ήρθαν από μόνα τους. Το κυνήγι του δημοσιονομικού ελλείμματος με σκοπό το «πρωτογενές πλεόνασμα» στοίχειωσε τον ελληνικό λαό εδώ και τρεις τουλάχιστον δεκαετίες. Ενώ η πλασματική άνοδος του ΑΕΠ εμφάνιζε το δημόσιο χρέος σε βιώσιμα επίπεδα, όπως μας έλεγαν και μας ξαναέλεγαν οι εκάστοτε Στούρνοι που στελέχωναν τις κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια και η προκλητική τους αμορφωσιά συγκρινόταν μόνο με τον αδίστακτο τρόπο τους στην υπηρεσία αντεθνικών και αντιλαϊκών συμφερόντων.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ