ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ: Σε αδιέξοδο η δημοτική αρχή Διονύσου

Δήμος Διονύσου

Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Διονύσου της 6ης Φεβρουαρίου 2012, η δημοτική αρχή οδηγήθηκε σε τριπλή ήττα.

Συγκεκριμένα:

• απορρίφθηκε η εισήγηση, που παρουσίασε για την Απογραφή του Δήμου από 1.1.2011 και έτσι για μια ακόμη φορά έδειξε την πλήρη ανεπάρκεια της σε ένα σοβαρό ζήτημα για το νέο Δήμο. Την απέρριψαν, σύσσωμη η μειοψηφία αλλά και δημοτικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας.
• αναγκάστηκε να αποσύρει από τη συζήτηση επ΄ αόριστο και για δεύτερη φορά μέσα σε 8 μήνες την πρόταση της για αγορά η ενοικίαση νέου δημοτικού αμαξοστάσιου. Μια πρόταση πρόχειρη, αναιτιολόγητη και διάτρητη.
• αναγκάστηκε, σφυροκοπούμενη από την μειοψηφία και τους πολίτες που παρευρίσκονταν και απολογούμενη, να κάνει πίσω στην απόφαση της να κλείσει το πρότυπο Δημοτικό Γυμναστήριο Αγίου Στεφάνου.

Τα  γεγονότα αυτά έρχονται να προστεθούν σε ανάλογα φαινόμενα, από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Σχεδόν σε κάθε Δημοτικό Συμβούλιο, σε ψηφοφορίες για σοβαρά θέματα του Δήμου, η δημοτική αρχή χάνει συνεχώς την πλειοψηφία και δεν μπορεί να κάνει πράξη την πολιτική της. Μια πολιτική πρόχειρη, αδιαφανή, ρουσφετολογική, χωρίς καμιά αναπτυξιακή διάσταση.

 Είναι  προφανή τα αδιέξοδα στα οποία έχει οδηγηθεί η δημοτική αρχή Διονύσου, εξαιτίας της ανικανότητας της να διαχειριστεί με στοιχειώδη επάρκεια τα προβλήματα της καθημερινότητας των δημοτών. Και βέβαια δεν θα μας ενδιέφεραν τα αδιέξοδα τους, αν δεν είχαν σοβαρότατες συνέπειες καθημερινά στη λειτουργία του Δήμου και στην κατάσταση της πόλης μας.

Είναι σίγουρο ότι, τα αδιέξοδα αυτά θα μεγεθύνονται όσο περνά ο καιρός και θα σωρεύουν δυσβάστακτα βάρη για το Δήμο και τους δημότες. Η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα.

Οι  δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας  και του Δημοτικού Συμβουλίου οφείλουν να βάλουν φρένο στον κατήφορο, πριν είναι αργά. Έχουν τη δύναμη και τις προτάσεις για έναν διαφορετικό δρόμο του Δήμου. Πρέπει όλοι να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Καμιά αυταπάτη και ολιγωρία δεν δικαιολογείται πια από κανέναν, είτε ανήκει στη μειοψηφία είτε ανήκει στην πλειοψηφία.

Οι  καιροί δεν περιμένουν.