ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ. ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΣΤΕ…

Ελλάδα

Ο άνθρωπος από την φύση του είναι μια οντότητα που του αρέσει να ερευνά τα πάντα και μέσα από την έρευνα να εξελίσσεται διαρκώς και αενάως προς την τελειοποίηση του. Διακατέχεται από μια εσωτερική επιθυμία αναζήτησης, επί παντός επιστητού, που τον κρατά διαρκώς σε μία εγρήγορση, 
στο ταξίδι του προς την Ιθάκη. Το κυριότερο στοιχείο που πρέπει να έχουμε σαν άνθρωποι, ώστε να συλλέξουμε τις σωστές πληροφορίες από το «περιβάλλον» μας, που θα μας βοηθήσουν στην εξέλιξη μας, είναι η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ. Γιαυτό τον λόγο θα κατατάξω την παρατήρηση σαν ένα είδος «ανώτερης αίσθησης», διότι τα δεδομένα που συγκεντρώνονται από τις πέντε αισθήσεις μας (και όχι μόνο), οδηγούνται στην «νοητική σφαίρα» της παρατήρησης, όπου γίνεται η επεξεργασία τους και καταλήγουμε σε ένα απαύγασμα συμπερασμάτων, ικανό να μας οδηγήσει σε νέες ατραπούς.

Φιλοσοφικά και πνευματικά, η έννοια της παρατήρησης δεν χει καμία σχέση με την έννοια της «όρασης», διότι η λέξη παρατήρηση σημαίνει ότι ορώ (τηρώ) παρά του σημείου, δηλαδή βρίσκομαι εκτός του σημείου – γεγονότος που παρατηρώ, άρα δεν συμμετέχω στο γεγονός που παρατηρώ, ούτε με αγγίξει συναισθηματικά, είμαι ατάραχος, άλυπος, αμέτοχος, είμαι αληθινός παρατηρητής (ΥΠΑΡΧΩ). Αυτή είναι και η σημαντικότερη διάφορα της έννοιας «παρατηρώ» από την έννοια «κοιτάω» ή «βλέπω». Όσο πιο «καθαρή» είναι η παρατήρηση (χωρίς να αναμειγνύονται συναισθήματα και σκέψεις) τόσο μεγαλύτερο μέρος από την αλήθεια γίνεται ορατό. Ο (νοητικός) παρατηρητής γνωρίζει σε βάθος, ξέρει τι ¨πλησιάζει¨, ενώ αυτός που απλά βλέπει – κοιτάει με τα υλικά του μάτια, δεν μπορεί να αντιληφθεί τίποτα.

Στην εποχή που ζούμε, υπάρχουν πολλοί «μηχανισμοί» που μας αποσπούν την προσοχή ώστε να μην διακρίνουνε το αυτονόητο, να μην γίνουμε ποτέ παρατηρητές των γεγονότων που έρχονται, μας θέλουν άβουλα όντα για να κοιτάμε τις επιφανειακές μαριονέτες που κινούνται έντεχνα στο θέατρο που παραλόγου που βιώνουμε καθημερινά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι «αρχή πάσης σοφίας εστί η παρατήρησις», άρα ας γίνουμε για λίγο παρατηρητές της καθημερινότητας μας τόσο σε ατομικό επίπεδο, όσο και σε συλλογικό και σίγουρα θα παρατηρήσουμε τρομερά πράγματα να έρχονται από το μέλλον και να μας πλησιάσουν στο παρόν. Αν βρεθούμε στην ζούγκλα και δεν ξέρουμε προς τα που να πάμε, τότε αυτο που θα κάνουμε είναι να ανέβουμε σε ένα μια ψηλή κορυφή για να γίνουμε «παρατηρητές» του τοπίου. Έτσι και τώρα θα πρέπει να βγούμε από τον γκρίζο (ψεύτικο) γραμμικό χρόνο και να ανέβουμε «ψηλότερα», για να μπορέσουμε να παρατηρήσουμε το πρόσφατο παρελθόν της εξέλιξης του ανθρώπου, το παρόν, και στο τέλος να διακρίνουμε που καταλήγει ο δρόμος του πολιτισμού που έχουμε (?) χαράξει.

Ας σταθούμε λοιπόν στην «κορυφή» και ας γυρίσουμε πίσω στον χρόνο, στην δεκαετία του 1950. Εκείνη την περίοδο ο άνθρωπος δεν είχε τη ανάγκη του σούπερ μάρκετ, του φαρμακείου, του ρεύματος, της τράπεζας και ήταν σχεδόν αυτόνομος σε όλους τους τομείς. Η αυτονομία του ανθρώπου εκείνη την περίοδο ήταν σοβαρό εμπόδιο για το σύστημα και την ολοκλήρωση του «μεγάλου σχεδίου» που αποσκοπούσε στον απόλυτο έλεγχο των μαζών. Έτσι έθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιο της «μεγάλης συγκομιδής», και πλασάροντας όμορφα επιχειρήματα - δολώματα ξεκίνησαν να συγκεντρώνουν τον κόσμο στις μητροπόλεις. Τότε ο κόσμος «τσίμπησε», εγκατέλειψε την αυτονομία του για ένα καλύτερο μέλλον (!!??) και άρχισε σε όλη την υφήλιο να εγκαταλείπει μαζικά την επαρχία και την ύπαιθρο, για να κατοικήσει στις μεγαλουπόλεις. Το νέο (σαθρό) μέλλον «υποσχόταν», καλυτέρευση και ασφάλεια στην ζωή των ανθρώπων μέσα από το πεντάπτυχο εκπαίδευση, υγειά, διατροφή, εργασία, τεχνολογία.

Όλοι θα είχαν ένα λαμπρό ένα μέλλον για να σπουδάσουν οι ίδιοι και τα παιδία τους.

Άμεση ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και φροντίδα.

Πρόσβαση σε όλα τα είδη των τροφίμων χωρίς πλέον αγροτικό κόπο.

Εργασία για όλους σε μεγάλες πολυεθνικές και εργοστάσια.

Παροχή τεχνολογίας για μια πιο άνετη ζωή, αμάξι, τηλεόραση, ψυγείο κτλ.

Από την δεκαετία του 1950 έως και σήμερα σε αυτούς του πέντε τομείς η ανθρωπότητα έχει κάνει τρομερά εξελικτικά άλματα, με τέτοια εκθετική πρόοδο, όση δεν έχει κάνει τα υπόλοιπα χιλιάδες χρόνια της ύπαρξης της. Θα έλεγε κανείς «συνομοσιολόγος» ότι κάποιοι μας δίνουν τεχνολογία στο χέρι, διότι φαντάζει αδύνατον να είναι ομαλή αυτή η εξέλιξη. Κύλησε που νερό στα αυλάκι και πέρασαν σχεδόν δυο γενιές, ¨βουτηγμένες¨ σε αυτήν την αλόγιστη υπερ-τεχνολογική ανάπτυξη, που ξεκίνησε από τις πλακέτες πυριτίου, την δίοδο και το τρανζίστορ και φτάσαμε στο I phone 5 και στην αναζήτηση του σωματιδίου του θεού (ασχέτως αν το αναζητούμε για λογαριασμών ¨άλλων¨).

Αν θα κάνουμε ένα δυσδιάστατο σχεδιάγραμμα με δεδομένα την διάρκεια ζωής του ανθρώπου, την πρόσβαση στα αγαθά τρόφιμα, την πρόσβαση στη τεχνολογία, στην ιατρική περίθαλψη, σε συνάρτηση με τον χρόνο (τελευταίες δεκαετίες) τότε θα βλέπαμε ότι επικρατεί μια διαρκής τάση ανόδου στις ¨τιμές¨ των τεσσάρων δεδομένων, και συγκεκριμένα η άνοδος τους μετά την δεκαετία του 1990 είναι σχεδόν κατακόρυφη. Άρα σύμφωνα με την ¨θεωρία¨ της καθημερινότητα μας, πρέπει να έχουμε:

1) Αύξηση της διάρκειας του Μ.Ο. της ανθρώπινης ζωής καθώς και του βιοτικού του επιπέδου.

2) Άμεση πρόσβαση σε όλα τα είδη τα τροφίμων και υλικών Αγάθων ανά πάσα στιγμή. 

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ