Δεν μπήκε με το δεξί η Χρυσή Αυγή

Βουλευτικές εκλογές 2012

Η συνάδελφος μπήκε έξαλλη στο γραφείο μου την προηγούμενη εβδομάδα. «Είναι δυνατό να παίρνεις συνέντευξη από δολοφόνους; Αυτό είναι η Χρυσή Αυγή. Δολοφόνοι» μου είπε σχεδόν κλαίγοντας.
Ακτιβίστρια της Αριστεράς η πολύ καλή φίλη, επ’ουδενί δεν δέχθηκε την απάντησή μου πως σε μια δημοκρατία οφείλουμε να σεβόμαστε όλες τις απόψεις ακόμα κι αυτές που προέρχονται από την Άκρα Δεξιά.
«Και γιατί δηλαδή να δίνουμε βήμα στο ΚΚΕ το οποίο ευθέως αμφισβητεί την ίδια την υπόσταση της Δημοκρατίας και δεν σέβεται το Σύνταγμα κι όχι στη Χρυσή Αυγή που λέει τα ίδια από άλλη μεριά» της ανταπάντησα. Ανένδοτη η συνάδελφος δεν υποχώρησε στο φιλελεύθερο οπλοστάσιο θέσεων που αντέταξα.
Ένας άλλος φίλος με πήρε τηλέφωνο και μου είπε τα ίδια, πολλοί αναγνώστες με κατηγόρησαν ως συνοδοιπόρο του κόμματος του Νίκου Μιχαλολιάκου, δίχως να αναγνωρίζουν την διάθεση μου όχι να συμφωνήσω αλλά να προβάλω τις θέσεις μιας μειοψηφίας, η οποία όμως είναι υπαρκτή και εκφράζει το 7% της κοινωνίας μας. «Άσε μας ρε με τις φιλελεύθερες παπαριές σου» μου είπε ένας ΣΥΡΙΖαίος γνωστός από τα Εξάρχεια, παλιός μάλιστα «μπαχαλάκιας».
Ακόμα και σήμερα υπερασπίζομαι το δικαίωμα της έκφρασης όλων αυτών, των ακραίων και σε πλήρη αναντιστοιχία με τα δικά μου πιστεύω ανθρώπων. Και πάλι θα τονίσω το τετριμμένο μότο του Βολταίρου για την υπεράσπιση του δικαιώματος της διαφορετικής άποψης ακόμα και με την ζωή μας.
Ναι λοιπόν. Και η Χρυσή Αυγή έχει δικαίωμα να μιλά, όπως το ίδιο δικαίωμα έχει και το ΚΚΕ, το ΚΚΕ Μ-Λ, ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν είναι προνόμιο μόνο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ η έκφραση στα μεγάλα ακροατήρια. Και αν έβλεπε κανείς εχθές τον κόσμο που είχε μαζευτεί στα γραφεία της Χρυσής Αυγής θα καταλάβαινε πως πρόκειται για ένα κόμμα των αποκλεισμένων της ζωής.
Των ανθρώπων που βαρέθηκαν το πάρτι που οι άλλοι έκαναν και τους οδήγησαν στην ανεργία και την εξαθλίωση. Η Χρυσή Αυγή ξεκάθαρα είναι το κόμμα των λούμπεν, μη εκφρασμένων Ελλήνων.
Όμως μέχρις εδώ με την κοινωνική παρατήρηση. Κι αυτό διότι τα όσα αναγκαστήκαμε να υποστούμε εχθές οι δημοσιογράφοι ήταν απαράδεκτα κι ενδεχομένως πρόκριμα των τραγικών λαθών που το κόμμα θα κάνει μελλοντικά.
Όσο κι αν η Χρυσή Αυγή ένιωσε αποκλεισμένη από τα ΜΜΕ, όσο και αν υπήρξε προσπάθεια από το αστικό σύστημα τα ποσοστά της να πέσουν, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να υποβάλλει τον συνάνθρωπό του σε πράξεις με τις οποίες δεν συναινεί. Και λέω υποβάλλει καθώς το περίφημο στρατιωτικό «εγέρθητε» δεν άφηνε περιθώριο διαπραγμάτευσης σε όσους βρεθήκαμε σε έναν κλειστό χώρο, περικυκλωμένο από εκατοντάδες οπαδούς του κόμματος.
Δεν είναι λύση να μην σέβεσαι τον δίπλα σου θεωρώντας πως σε έχει αδικήσει. Και η Χρυσή Αυγή εχθές έχασε σημαντικούς πόντους με την πρώτη της δημόσια εμφάνιση. Το κόμμα της Άκρας Δεξιάς δεν είναι πλέον στο 0,4%. Δεν αποτελεί μια αχαρτογράφητη μειοψηφία, τύπου γκρουπούσκουλου.
Είναι κόμμα του κοινοβουλίου και υπόκειται στον δημόσιο έλεγχο και την κριτική. Δεν μπορούν λοιπόν στελέχη του κόμματος να αυτοαποκαλούνται «νεοναζιστές» ή ανοικτά να λένε πως θα «πέσουν φάπες» και να μην συνειδητοποιούν τη ζημιά που κάνουν στον ίδιο τον κομματικό τους φορέα.
Διότι άλλο το «Εθνικόφρων» και το «πατριώτης» κι άλλο το ΝΑΖΙ!
Να εξηγούμαστε. Εγώ είμαι αυτός που πρώτος έγραψε για τον Νίκο Μιχαλολιάκο, πως είναι ένας ευφυής άνθρωπος με υψηλή αντίληψη, που λανθασμένα κάποιοι τον υποτίμησαν. Αν όμως ο ίδιος δεν συνειδητοποιήσει πως το παιχνίδι πλέον άλλαξε, εάν κάποιοι συνοδοιπόροι του δεν καταλάβουν πως έχουν βήμα πλέον σε μεγαλύτερα και πιο σύνθετα από τα ιδεολογικά «καθαρά» ακροατήρια που έχουν συνηθίσει, τότε πολύ σύντομα η Χρυσή Αυγή μπορεί να επιστρέψει από εκεί που ξεκίνησε.
Άλλο ο στρατωνισμός μεταξύ των μελών της παράταξης τους κι άλλο ο στρατωνισμός μιας κοινωνίας ολόκληρης.

http://www.vimaonline.gr/default.asp?pid=19&authid=48&artid=6131