Χθες το κλίμα ήταν άσχημο μεταξύ Παπανδρέου και Σαμαρά.
Διαφωνίες, σκληρά λόγια, δημοσκοπικοί εγωισμοί, τίποτα δεν λειτούργησε σωστά.
Πριν από λίγο, ο Παπανδρέου σε τηλεφωνική επικοινωνία ζήτησε από τον Σαμαρά να πάνε μαζί στη σύνοδο κορυφής.
Το "Ναι" θα δήλωνε πολλά. Κρατική συνοχή και υψηλό ηθικό. Ενιαίο μέτωπο και αντίληψη της κατάστασης.
Άλλωστε πολύ κόσμος περιμένει ένα κοινό σημείο σύμπραξης μεταξύ των δύο κομμάτων για να δοθεί τουλάχιστον η εικόνα ενός κράτους που καταλαβαίνει τον κίνδυνο και λειτουργεί αναλόγως.
Το "Όχι" του Σαμαρά, ας υποθέσουμε ότι είναι για τον ίδιον και το κόμμα του θετική πράξη και άρνηση μίας κακής πολιτικής.
Μόνο που σε τόσο υψηλό επίπεδο οφείλεις να σκέφτεσαι την εικόνα της χώρας σου και όχι τη δική σου.
Οφείλεις να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως κατοπτρισμό της κοινωνίας που εκπροσωπείς.
Και ο κατοπτρισμός που επέλεξε ο Σαμαράς είναι αυτός του διχασμού και όχι της ενότητας.
Αν δεν θες να ζυμώσεις
Θύμωσε, λέει, ο Αντώνης Σαμαράς για την πολεμική του Παπανδρέου όσον αφορά το πρόσφατο κυβερνητικό παρελθόν της Ν.Δ.
Γιατί;
Αφού το κόμμα της Συγγρού με τον Αντώνη Σαμαρά κάνει μία καινούργια αρχή απενοχοποιημένη από το παρελθόν της.
Μάλλον ευκαιρία για θυμό έψαχνε.
Αν δεν θες να ζυμώσεις... τι κάνεις;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου