Εκλογικά συνοικέσια και παντρολογήματα στο Πικέρμι

Πικέρμι | Ραφήνα

(ή τί γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;)

«Αν είναι να τουρκέψουμε να γίνουμε αγάδες». Κάπως έτσι φαίνεται ότι σκέφτηκαν κάποιοι υποψήφιοι απ΄ το Πικέρμι και αφού είδαν ότι δεν τους έβγαιναν τα κουκιά για να κατέβουν μόνοι τους ακολούθησαν τη Λεωφόρο Μαραθώνος και τη Φλέμιγκ προς την παραλία. Είπαν εξ αρχής «αυτοί θα βγούν και εμείς θα πάμε με τους νικητές για να εξυπηρετήσουμε το κοινό καλό του Πικερμίου», καθότι όπως ξέρετε ακόμα και η υποταγή στον πειρασμό θέλει μια ηθική δικαιολογία. Και ναι μεν κάποιοι εξ αυτών πήγαν στο φυσικό τους χώρο και δεν μπορεί να τους πει κανείς κουβέντα. Τι γίνεται όμως με τους άλλους που πήγαν σώγαμπροι σε ξένο σπίτι; Κι ακόμα χειρότερα που δεν είχαν τις καλύτερες σχέσεις με τους άλλους συμπεθέρους; Θα μου πείτε : «μα είναι κακό να αναθεωρεί κάποιος τις απόψεις και τις θέσεις του;» Ποσώς λέγω. Αντιθέτως επιβάλλεται από τη διαλεκτική της ιστορίας. Το πρόβλημα εν προκειμένω είναι ότι δεν ξέρουμε ποιος απ΄ όλους αναθεώρησε και συνάντησε τις θέσεις των άλλων. Πώς τελικά κατέληξαν στο κοινό αυτοδιοικητικό όραμα. Δεδομένου ότι κανείς εξ αυτών μέχρι δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να δικαιολογήσει τη συμμετοχή του σε αυτό το ψηφοδέλτιο. Εκτός εάν από την αρχή είχαν κοινά οράματα και δεν το ήξεραν και να τώρα στη πορεία προς τη Δαμασκό (συγγνώμη προς τη Ραφήνα ήθελα να πω) είδαν το φως το αληθινό και μεταστράφηκαν υπαρξιακά, ή εάν από την αρχή ο καυγάς ήταν μόνο για το πάπλωμα της εξουσίας. Και πάλι θα μου πείτε: «μα εδώ μιλάμε για τοπική αυτοδιοίκηση και το συμφέρον του τόπου είναι πάνω από ιδεολογίες και κόμματα». Βουνό το δίκιο σας, αλλά και πάλι θα αντιλέξω ότι την περασμένη τετραετία αυτοί οι ίδιοι οι άνθρωποι έβλεπαν το συμφέρον του τόπου από εκ διαμέτρου αντίθετη οπτική γωνία ο ένας απ΄ τον άλλον. Και μάλιστα πολέμησαν λυσσαλέα ο ένας τον άλλον. Αύθις προκύπτει το πρόβλημα για το ποιος άλλαξε τώρα οπτική γωνία.

Να μου συγχωρήσετε την αυθάδεια αλλά υποψιάζομαι ότι κανείς δεν άλλαξε, διότι οι τελικά αποδεικνύεται ότι θέσεις ήταν το προκάλυμμα και όχι η ουσία. Η ουσία είναι η εξουσία. Ο αυτοσκοπός είναι η εκλογή, η κατάληψη της καρέκλας. Τα υπόλοιπα είναι για να τα λέμε να περνάει η ώρα. Αυτός είναι και ο λόγος που χωράνε όλοι σ΄ αυτό το σπίτι. Άλλωστε σημασία δεν έχει τι πιστεύει ο κάθε μουσαφίρης, αλλά τι κάνει ο νοικοκύρης. Αυτός σαν παλιά καραβάνα που είναι νοιάζεται μόνο για τα κουκιά. Κουκιά να του φέρουνε οι μουσαφίρηδες και τα άλλα βρίσκονται. Σάμπως αύριο, θα τους ρωτήσει κανείς για τίποτα;    

Γιάννης Γκινοσάτης