Μήνυμα του Βουλευτή Αττικής Βασίλη Οικονόμου για την 19η Μαΐου Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

Αν. Αττικής Διάφορα

Η Βουλή των Ελλήνων το 1994 όρισε την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων αναγνωρίζοντας έτσι την εξολόθρευση 353.000 Ελλήνων του Πόντου από το κεμαλικό καθεστώς και τους Νεότουρκους την περίοδο 1916-1923. Ταυτόχρονα δεσμεύτηκε να ενεργήσει ώστε το συγκεκριμένο ζήτημα να τεθεί στους διεθνείς οργανισμούς με τελικό σκοπό να εξαναγκαστεί η Τουρκία να αναγνωρίσει το έγκλημα που διέπραξε. Με το συγκεκριμένο ψήφισμα η Βουλή αποκατέστησε την ιστορική μνήμη του ποντιακού ελληνισμού και αναγνώρισε την πρώτη γενιά των προσφύγων που, κατατρεγμένοι και ξεριζωμένοι, βοήθησαν στην οικονομική, πολιτική και πνευματική ανάπτυξη της χώρας. Η γενοκτονία που συντελέστηκε εκείνα τα χρόνια ολοκληρώθηκε στον απόηχο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Μικρασιατικής Καταστροφής όπου οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής αδιαφόρησαν και άφησαν ανυπεράσπιστο τον ελληνικό – ποντιακό λαό που για αιώνες διαβιούσε ειρηνικά στις παρευξείνιες περιοχές επιτρέποντας στο κεμαλικό καθεστώς να προχωρήσει σε εθνικές εκκαθαρίσεις θεωρώντας ότι οι πληθυσμιακές ομογενοποιήσεις θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης, θεωρία που διαψεύστηκε τραγικά λίγα χρόνια αργότερα. Στην ολοκλήρωση του δράματος βέβαια συνέβαλε και η αδυναμία του ελληνικού κράτους να προστατέψει αποτελεσματικά τους πληθυσμούς αυτούς αφού υπέστη την συντριπτική ήττα από τους Τούρκους. Η γενοκτονία σύμφωνα με τον ΟΗΕ αποτελεί ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το βαρύτερο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και δεν επιδέχεται παραγραφή. Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων λοιπόν δεν αφορά μόνο μια πληθυσμιακή ομάδα, ούτε μόνο τους Έλληνες αλλά απευθύνεται σε όλη την ανθρωπότητα. Βλέποντας τις γενοκτονίες να επαναλαμβάνονται πολλές φορές στον περασμένο αιώνα και δυστυχώς να συνεχίζονται, σκοπός της δικαίωσης των αγώνων για την αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας δεν είναι η αναμόχλευση των παθών και των μισαλλόδοξων μηνυμάτων του παρελθόντος, αλλά η αποστολή πολύτιμων μηνυμάτων προς όλη την ανθρωπότητα για το παρόν και το μέλλον, μέσα από την ανάδειξη των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών συνθηκών που οδήγησαν στο αιματοκύλισμα και τον ξεριζωμό ενός ολόκληρου λαού. Την παρακαταθήκη αυτή έχουμε το χρέος να την παραδώσουμε στην ανθρωπότητα, καταδικάζοντας ταυτόχρονα όλες τις σύγχρονες γενοκτονίες και συνειδητοποιώντας τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που φέρουν το σπέρμα μελλοντικών γενοκτονιών με τελικό στόχο την αποφυγή τους.

Οι Έλληνες του Πόντου, παρ΄ όλες τις αντιξοότητες επούλωσαν τις πληγές τους, ζώντας στη γη της μητέρας πατρίδας, συμβάλλοντας στην κοσμογονία που συντελέστηκε στον τόπο μας, κρατώντας τις ρίζες και διατηρώντας τη μνήμη των “χαμένων πατρίδων”. Η συμβολή του ποντιακού ελληνισμού στην διάσωση και διάδοση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι αδιαμφισβήτητη. Οφείλουμε όλοι να ενισχύσουμε τις προσπάθειές του και να εργαστούμε, ο καθένας από την πλευρά του, ώστε να μείνουν ζωντανές οι μνήμες και να επέλθει η επίσημη διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας. Ο πολιτισμός και η ιστορία μας δεν πρέπει να λησμονούνται, ούτε να επιτρέπεται η διαστρέβλωσή τους.

Οι Έλληνες του Πόντου, ο τρόπος με τον οποίο κατάφεραν να υπερπηδήσουν τα εμπόδια, να διατηρήσουν τον πολιτισμό, να εργαστούν και να μεγαλουργήσουν αποτελεί ένα διδακτικό μήνυμα για τους Έλληνες σήμερα, Ποντιακής ή μη καταγωγής, που βρίσκονται για μια ακόμη φορά αντιμέτωποι με τις τραγικές συνέπειες ενός πολέμου, οικονομικού αυτή τη φορά όπου και πάλι οι Μεγάλες Δυνάμεις προσπαθούν να διαφυλάξουν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα, την δική της βραχυπρόθεσμη οικονομική ευημερία, αδιαφορώντας για την εξαθλίωση που θα επιφέρουν οι αποφάσεις τους στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Είναι σαφές ότι οι Έλληνες μπορούμε να αντισταθούμε στην τεχνοκρατία των αριθμών και να ακολουθήσουμε άλλες πολιτικές που θα βασίζονται στις παραδόσεις μας, τον πολιτισμό μας, την μακραίωνη δημοκρατική μας παράδοση. Η δημοκρατία επιβάλλει η Πολιτεία να λειτουργεί προς όφελος των πολιτών και όχι των διεθνών προϋπολογισμών. Οι Έλληνες μπορούμε να παράγουμε και μπορούμε ενωμένοι να αποδείξουμε ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι για την κοινωνική ευημερία για την βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη. Ο τρόπος που οι Πόντιοι πρόγονοι μας αγωνίστηκαν και ορθοπόδησαν μπορεί να γίνει οδηγός για τους σύγχρονους Έλληνες οι οποίοι οδηγούνται από τα διεθνή συμφέροντα σε μια οικονομική γενοκτονία.