Σκόρπιες σκέψεις ενός πατέρα τριών παιδιών με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Αν. Αττικής Διάφορα

Νέα Μάκρη 23/9/2009

Ως ευτυχισμένος πατέρας τριών παιδιών και έχοντας μεγαλώσει μαζί με μία γενιά όπου έδινε τους δικούς της αγώνες ώστε κάποια στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά να θεωρηθούν αυτονόητα, πάντα πίστευα ότι τα παιδιά μου θα μεγαλώσουν σε ένα καλύτερο κόσμο όπου το δικαίωμα των παιδιών στη μόρφωση θα ήταν αυτονόητο. Τελικά φαίνεται ότι η πραγματικότητα όχι απλώς με προσγείωσε απότομα, αλλά μου δημιούργησε τέτοιες φοβίες και ανασφάλειες μια και αισθάνθηκα ότι γυρίσαμε σε καιρούς που πίστευα ότι έχουν περάσει ανεπιστρεπτή.
Λίγες μέρες πριν την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς. Διαβάζεις τις δηλώσεις του υπουργού παιδείας ο οποίος σε γενικές γραμμές αναφέρει ότι όλα είναι πανέτοιμα για να λειτουργήσουν τα σχολεία. Κτιριακό πρόβλημα λυμένο, δάσκαλοι στις θέσεις τους, βιβλία τυπωμένα, και μάλιστα λέει φέτος έχει γίνει πρόβλεψη ότι σε περίπτωση όπου κάποιος δάσκαλός αρρωστήσει από τον ιό τη γρίπης θα υπάρξει άμεσα αντικαταστάτης.
Έναρξη σχολικής χρονιάς. Δημοτικό σχολείο Ανατολής Νέας Μάκρης. Καινούριο σχολείο, υπέροχο περιβάλλον, καταπληκτική θέα, έχοντας όλα τα κομφόρ (Χημείο, Θεατράκι, Αίθουσα Υπολογιστών, Αθλητικές Εγκαταστάσεις), μόνο που όπως είναι λογικό αυτά έχουν φτιαχτεί για ορισμένο αριθμό παιδιών (μέχρι 200 παιδιά, 8 με 10 τμήματα το πολύ 12). Έντρομος διαπιστώνεις ότι τα παιδιά έχουν ξεπεράσει τα 350 και τα τμήματα τα 15. Λυόμενα έχουν καταλάβει τον προαύλιο χώρο και το θεατράκι έγινε αίθουσα διδασκαλίας. Πρόβλημα γνωστό εδώ και πολύ καιρό και για το οποίο υποτίθεται ότι είχε ξεκινήσει η διαδικασία επίλυσης του με τη δημιουργία του 2ο Δημοτικού Σχολείου Νέας Μάκρης ήδη από τη λήξη της περσινής σχολικής χρονιάς.
Μένοντας με την εντύπωση σαν δημότης ενός μεγάλου και σοβαρού δήμου ο οποίος φροντίζει να εξασφαλίζει τις στοιχειώδης υποδομές στους δημότες του, και έχοντας το πλεονέκτημα την πληθώρα χώρων που διαθέτει τόσο σε οικόπεδα όσο και σε έτοιμες εγκαταστάσεις(Πρώην Αμερικάνικη Βάση) ότι η λειτουργία του σχολείου ήταν απλή υπόθεση και ότι απλώς έπρεπε να ρυθμίσει κάποιες λειτουργικές λεπτομέρειες, το Σεπτέμβρη το 2ο Δημοτικό θα ήταν πανέτοιμο να υποδεχτεί τους μαθητές του. Έλα όμως που η λογική του παραλόγου υπερίσχυσε. Κάποιοι φρόντισαν να κάνουν τα αδύνατα δυνατά με τις ενέργειες τους ή με την αδράνεια που επέδειξαν ώστε το σχολείο να μη λειτουργήσει. Θεωρίες συνομωσίας; Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να τις πιστεύουμε;
Ξεπερνώντας το πρώτο σοκ της υπερπληθώρας μαθητών και σκεφτόμενος πάντα θετικά ότι αυτό ίσως «βοηθήσει» στην κοινωνικοποίηση των παιδιών, έρχεται το δεύτερο χτύπημα. Δεν υπάρχει επαρκής αριθμός δασκάλων. Τέσσερα τμήματα δεν έχουν δάσκαλο. Το σχολείο αναγκάζεται να λειτουργήσει με μειωμένο ωράριο, ολοήμερο σχολείο δεν λειτουργεί. Και εδώ αρχίζουν και σχηματίζονται σκηνές απείρου κάλλους. Αλλόφρονες γονείς να ξεσπούν σε όποιον βρουν μπροστά τους, μια δεν ξέρουν τη να κάνουν τα παιδιά τους αφού πρέπει να τα μαζέψουν από τις εντεκάμιση, δάσκαλοι σε μία διαρκή κατάσταση καταπίεσης και άγχους που μόνο εκπαιδευτικό έργο δεν μπορούν να προφέρουν. Φτάσαμε σε σημείο γονείς να εναντιώνονται ενάντια στους δασκάλους γιατί δεν προτιμήσανε το δικό μας σχολείο και πήγανε αλλού και να απαιτούνε από τη διεύθυνση εκπαίδευσης να πάρει δασκάλους από άλλα σχολεία και να τους φέρει στο δικό μας. «Ο θάνατος σου η ζωή μου.»
Εναρμονισμένος πλήρως με το κλίμα των γονέων «μακάριζα» τον εαυτό μου διότι τα δικά μου παιδιά ήτανε τυχερά και τα τμήματα τους είχανε το δάσκαλο τους. Αλλά….!!!! «Μηδέ προ του τέλους μακάριζε». Τη Δευτέρα, μια βδομάδα ακριβώς μετά την έναρξη των μαθημάτων ο διευθυντής του σχολείου μας ενημερώνει ότι η δασκάλα του τμήματος της κόρης μου αντιμετώπισε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας και ότι θα απουσιάσει με αναρρωτική άδεια για δεκαπέντε μέρες τουλάχιστον. Ελπίζουμε και ανατρέχουμε στις δηλώσεις ενός σοβαρού πολιτικού προσώπου όπως είναι ο Υπουργός Παιδείας, για άμεση αντικατάσταση δασκάλου σε περίπτωση ασθένειας.
Ψάχνοντας το θέμα λίγο παραπάνω ανακάλυψα τα εξής: Κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς η Ανατολική Αττική έχει 188 κενά δασκάλων. Υπάρχουν σχολεία τα οποία έχουνε 8 και 9 κενά. Εξαιτίας της προκήρυξης των εκλογών δεν μπορούσαν να γίνουν προσλήψεις. Σαν καλοπροαίρετος άνθρωπος που είμαι είπα ότι θα κάνω υπομονή μια και όπως μου εξήγησαν ότι έχει ξεκινήσει η διαδικασία εξαίρεσης της απαγόρευσης για τους εκπαιδευτικούς. Πράγματι η διαδικασία ολοκληρώθηκε κανονικά και εκεί που σκεφτόσουνα ότι θα διορίσουνε 188 δασκάλους και όλα τα προβλήματα θα λυθούν ως δια μαγείας έρχεται το επόμενο χτύπημα. Διορίζουνε μόνο 63. Δεν είναι δυνατόν σκέφτεσαι. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό στην σύγχρονη κοινωνία που ζούμε. Οικονομικοί λόγοι; Μα τα ποσά που απαιτούνται είναι αστεία σε σχέση με αυτά που ξοδεύονται αλλού. Να έρθουμε πάλι στις θεωρίες συνομωσίας; Μήπως τελικά έχουνε βάση;
Η εντύπωση που μένει είναι, χωρίς να θέλω να δώσω ιδεολογικές και πολιτικές προεκτάσεις, είναι ότι κάποιοι μόνιμα και συστηματικά υποβαθμίζουνε την λειτουργία των Δημόσιων σχολείων. Διαδικασίες και καταστάσεις απλές που επιλύονται εύκολα, δυναμιτίζονται και τορπιλίζονται συνεχώς.
Τελειώνοντας θέλω να αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Για ένα διάστημα για προσωπικούς λόγους είχα αναγκαστεί να στείλω την κόρη μου σε ιδιωτικό σχολείο. Η μόνιμη επωδός τους ανεξάρτητα από τη διαδικασία της μάθησης, ήταν να κατηγορούν τον τρόπο και τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου. Λες και από αυτό δεν βγαίνουν άνθρωποι με ολοκληρωμένοι προσωπικότητα οι οποίοι προκόβουν και σταδιοδρομούν στη ζωή τους. Τα συμπεράσματα και οι συσχετίσεις δικές σας
Με εκτίμηση
Ζίνδρος Ανδρέας
(Πατέρας τριών παιδιών)