Αν υπήρχαν, έστω κι ελάχιστοι από εμάς, που να πιστεύουν ότι υπάρχει περίπτωση να προχωρήσει το σενάριο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, από χθες το βράδυ πρέπει να το ξέχασαν οριστικά. 25’ λεπτά είναι πολύ λίγα αν έχεις να πεις κάτι στον συνομιλητή σου. Είναι πολλά, όμως, αν δεν έχεις να του πεις τίποτα. Τόσο κράτησε η χθεσινοβραδυνή συνάντηση Παπανδρέου – Σαμαρά στη Βουλή.
Σας αφήνω να βγάλετε μόνοι τα συμπεράσματά σας, με βάση την περιγραφή που έκαναν αμέσως μετά οι συνεργάτες του αρχηγού της ΝΔ:
«Μετά το "υβρεολόγιο" στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ (που προηγήθηκε της συνάντησης), μπαίνοντας στο γραφείο του πρωθυπουργού ο Αντώνης Σαμαράς είπε στον Γιώργο Παπανδρέου: "Εάν δεν υπήρχαν τόσο κρίσιμες στιγμές, εγώ δεν θα είχα έρθει καθόλου". Τον άκουσε επί 25’ λεπτά και έφυγε. Το συμπέρασμα είναι, ότι ουσιαστικά ο πρωθυπουργός τορπιλίζει την συνεννόηση.»
Το δικό μου συμπέρασμα, τώρα, είναι ότι το δίδυμο Παπανδρέου – Σαμαράς είναι όπως το κρέμα – σοκολάτα. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος: με αυτούς τους δύο αρχηγούς και την παρούσα Βουλή, δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να δούμε συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Όσο και αν το ζητά μία μερίδα των πολιτών, που θεωρούν ότι είναι επιβεβλημένη μία ευρύτερη συνεργασία για να έχουμε ελπίδες διάσωσης της χώρας. Όσο και αν πιέζουν από την Ευρώπη κι από τον κόσμο ολόκληρο. Υπό τις παρούσες συνθήκες, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.
Ταυτόχρονα, ενόψει των συναντήσεων του πρωθυπουργού με Αλ. Παπαρήγα, Γ. Καρατζαφέρη, Αλ.Τσίπρα σήμερα, θα διακινδύνευα την εκτίμηση, ότι μας τελείωσαν και όλα τα σενάρια συγκυβέρνησης – πάντοτε υπό την πρωθυπουργία Παπανδρέου και με την παρούσα Βουλή. Γιατί, εκτός από τη ΝΔ, πρέπει να βγάλουμε έξω και την αριστερά – ιδιαίτερα το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ – στην οποία χρέωσε σε μεγάλο βαθμό ο πρωθυπουργός, την ευθύνη για την αταξία στον κρατικό μηχανισμό τα τελευταία 24ωρα. Ποιοί απομένουν; O Γ. Καρατζαφέρης και η Ντ. Μπακογιάννη. Μία τέτοια συγκυβέρνηση, όμως, δεν νομίζω ότι θα την επιδιώξει το ΠΑΣΟΚ – ούτε θα την δεχόταν ο ΛΑ.Ο.Σ. ή η Δημοκρατική Συμμαχία. Έτσι καταλήγουμε στο ερώτημα, εάν ο Γ.Παπανδρέου θα μπορέσει να συγκυβερνήσει, έστω, με το κόμμα του. Ακόμη και σε αυτό, είναι πολύ δύσκολο να δώσει κανείς απάντηση. Ωστόσο, ο ίδιος δείχνει ότι σκοπεύει να το παλέψει και φώναξε «ταχυδρόμος!» χθες από το βήμα της κοινοβουλευτικής ομάδας, στέλνοντας μηνύματα, τόσο στο ακροατήριό του, όσο και ευρύτερα. Τα συνοψίζω για να σας διευκολύνω:
Προς τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ: Ξέρω ότι είναι δύσκολο να στέκεστε και να ακούτε διαμαρτυρίες και προσβολές ενός πολίτη που ζει το δικό του καθημερινό δράμα. Θα αντέξουμε και θα προχωρήσουμε, γιατί αυτό είναι το πατριωτικά σωστό. Αυτό είναι το κλειδί στις δύο ημερομηνίες, αυτή την εβδομάδα. Πρώτον, στην ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο. Ζητήσα την στήριξη σας και ζητήσαμε την στήριξη όλων των κομμάτων. Αλλά εμείς θα σηκώσουμε το βάρος της απόφασης. Για να ενισχυθούμε για την διαπραγμάτευση της Κυριακής, καθε άρθρο θα είναι και πρόσθετο επιχείρημα.
(Μετάφραση: τίθεται ζήτημα κομματικής γραμμής – και μάλιστα αυστηρής – για την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Μένει ανοιχτό το ενδεχόμενο διαγραφής της Λούκας Κατσέλη, εάν καταψηφίσει τελικά το νομοσχέδιο...)
Για τη ΝΔ: Καλλιεργούν το μίσος συνειδητά. Μιλούν για κρεμάλες και Γουδή. Επιζητούν διχασμό. Καλλιεργούν βία, μίσος, ανομία. Σε κάθε τέτοια περίοδο υπάρχουν αυτοί που σπέρνουν βία και διχασμό. Θέλουν αστάθεια. Να χαθεί η λογική και το μέτρο. Καλλιεργούν μία πανδημία που δε θα αφήσει τίποτα όρθιο.
Για την Αριστερά: είναι αυτή αριστερή πράξη; Να καταστρέφουμε τη δημόσια υπηρεσία, σχολεία και πανεπιστήμια; Eίδατε στην Γουολ Στριτ, που βγήκαν διαδηλωτές, να καταστρέφουν σχολεία και δημόσια κτίρια;
Για τις τράπεζες: Αυτονόητο είναι οτι μας ενδιαφέρει η προστασία του τραπεζικού συστήματος. Όμως, επειδή πολύς θόρυβος γίνεται, θέλω να τονίσω ότι το συμφέρον των τραπεζών δεν ταυτίζεται πάντα - και απαραίτητα - με το συμφέρον της χώρας.
(Μετάφραση: η κυβέρνηση γνωρίζει ότι το «κούρεμα» του χρέους θα πονέσει τις τράπεζες. Αλλά ξέμεινε από λύσεις...)
Για τους δικαστές: Τώρα που τους ζητούμε τον οβολό τους, μας μιλάνε για οικονομική κατοχή. Θα πληρώσουν τον οβολό τους και οι δικαστές! Εχουν υποχρέωση να συμβάλουν ουσιαστικά στο αίσθημα δικαίου και δεν το πράττουν, όταν αφήνουν διάφορους ισχυρούς παράγοντες του ποδοσφαίρου, των ΜΜΕ ή των επιχειρησεων, να υπεκφεύγουν της Δικαιοσύνης με αναβολές και άλλα τερτίπια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου