Άρχισαν τα όργανα για την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ - Τι απαντά το Μαξίμου

Κίνηση με φόντο την επόμενη μέρα αποτελεί το κείμενο των τριών υπουργών του ΠΑΣΟΚ Άννας Διαμαντοπούλου, Ανδρέα Λοβέρδου και Γιάννη Ραγκούση ,που ανοίγουν πρώτοι τις διεργασίες της «διαδοχής» .

Με τηλεφώνημα της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου ενημερώθηκε για το κείμενο και τη δημοσιοποίησή του το βράδυ χθες ο πρωθυπουργός ,ο οποίος βρίσκεται σε πολύ δυσμενή θέση καθώς το κυρίαρχο αυτή τη στιγμή είναι η συμφωνία για το ελληνικό χρέος στη Σύνοδο Κορυφής την επόμενη Κυριακή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρωθυπουργός την περασμένη Δευτέρα συναντήθηκε κατ΄ ιδίαν και με τους τρεις υπουργούς και πρωτίστως τους ζήτησε να μην υπάρξουν διαφοροποιήσεις και πρόκληση εσωστρέφειας καθ΄ οιονδήποτε τρόπο έως τουλάχιστον την προσεχή Κυριακή, καθώς θα επιχειρηθεί στο εξωτερικό η αξιοποίηση και του παραμικρού θέματος σε μία περίοδο που η τύχη της χώρας κρίνεται από μία κλωστή.

Παράλληλα απέκλεισε το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών, αλλά και το ενδεχόμενο της συγκυβέρνησης. Για το πρώτο οι συνομιλητές του πείστηκαν ότι το εννοεί απολύτως στο βαθμό που εξαρτάται από εκείνον, για το δεύτερο δεν βάζουν και το χέρι τους στη φωτιά. Οι τρεις υπουργοί, όπως προκύπτει από τη δημοσιοποίηση του κοινού τους κειμένου στην ιστοσελίδα , τον αγνόησαν ,ενώ η διαμόρφωση του «μανιφέστου» τους είχε ξεκινήσει από την περασμένη Τετάρτη.

Για τη διαμόρφωση του «μανιφέστου» έχουν γίνει πολλές κοινές επαφές αλλά και κατ΄ ιδίαν συνάντηση των τριών υπουργών.

Μαξίμου: Λογική και χρήσιμη η γνώμη των στελεχών

Χλιαρά αντέδρασε το Μαξίμου , μετά από έντονες διαβουλεύσεις του Ηλία Μόσιαλου και της Ρεγγίνας Βάρτζελη με υπουργούς και συνεργάτες του πρωθυπουργού. «Ο πρωθυπουργός γνώριζε την αντίδραση. Είναι λογικό και χρήσιμο τα στελέχη του κινήματος να εκφράζουν τις απόψεις τους» είναι το επίσημο σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου . Το Μέγαρο Μαξίμου είναι σαφές ότι θέλει να ρίξει τους τόνους, καθώς σε διαφορετική περίπτωση ,θα δημιουργούταν άμεση κυβερνητική κρίση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο τέλος του κειμένου τους οι τρεις υπουργοί στηρίζουν τον πρωθυπουργό , αλλά για όποιον διαβάσει καλά το κείμενο έως την απόφαση για το ελληνικό χρέος.

«Δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε πίσω, δεν έχουμε δικαίωμα να υποχωρούμε. Και σε ό,τι αφορά τις κρίσιμες επόμενες ημέρες, όλα τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πρέπει να δώσουμε ενωμένοι τις δύσκολες μάχες τόσο στη Βουλή όσο και στην κοινωνία και με την ενότητά μας αυτή να εξοπλίσουμε τον πρωθυπουργό, που θα διαπραγματευτεί την τελική και οριστική λύση για τη χώρα μας στο πλαίσιο της ΕΕ» αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κείμενο ,εν τούτοις αυτό καθ' εαυτό το «μανιφέστο» δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα στον πρωθυπουργό ενόψει της Συνόδου Κορυφής. Ωστόσο το «μανιφέστο» είναι ιδιαίτερα προσεκτικό και ως εκ τούτου περιορίζει και τις δυνατότητες αντιδράσεων.

Απέναντι στο Βενιζέλο

Οι τρεις με το «μανιφέστο» τους εκφράζουν την μεταρρύθμιση και τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ ,ρεύματα που έμειναν ουσιαστικά ορφανά μετά την πτώση Σημίτη και τη συμμαχία Παπανδρέου καθόλην την προεκλογική περίοδο με το λεγόμενο «πατριωτικό και λαϊκό ΠΑΣΟΚ».

Εκ των πραγμάτων οι τρεις (λεγόμενοι πλέον και «τρόικα» του ΠΑΟΣΚ ) αποτελούν πλέον τον αντίπαλο πόλο του Ευάγγελου Βενιζέλου ο οποίος εξακολουθεί και διαθέτει την πλέον οργανωμένη ομάδα στο εσωτερικό του κόμματος. Κατά πολλούς άλλωστε με την έκδοση του κειμένου τους ήθελαν ακριβώς να προλάβουν την παγίωση της εμφάνισης του αντιπροέδρου της κυβέρνησης ως το νούμερο 2 του κυβερνόντος κόμματος.

Θυμίζουν δε τον τρόπο συγκρότησης της «ομάδας των τεσσάρων» (Κώστας Σημίτης, Βάσω Παπανδρέου, Παρασκευάς Αυγερινός και Θεόδωρος Πάγκαλος) που συγκροτήθηκε επί Ανδρέα Παπανδρέου ,προκειμένου να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαδοχή του. Μεταξύ τους άλλωστε ,όπως και στην ομάδα των τεσσάρων ,δεν έχει οριστεί κανείς τους αρχηγός, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το real.gr .

Το ερωτηματικό είναι πλέον ποιος θα εκφράσει τον λεγόμενο «λαϊκό» πόλο του ΠΑΣΟΚ . Ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση θα μπορούσαν να παίξουν ο Δημήτρης Ρέππας, ο Χρήστος Παπουτσής, ο Χάρης Καστανίδης , η Λούκα Κατσέλη, ο Κώστας Σκανδαλίδης, καθώς και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης . Και βεβαίως αν το ΠΑΣΟΚ μετά από πρόωρες εκλογές θα παραμείνει ενωμένο.

Εν αναμονή της συμφωνίας

Αλλαγή του Γιώργου Παπανδρέου μέσω αιτημάτων για πρόωρες κάλπες ή συγκυβέρνηση, σχεδιάζουν ορισμένα στελέχη ,αλλά και βουλευτές του κυβερνόντος κόμματος, που ετοιμάζουν και σχετικό κείμενο αμέσως μετά την ευρωπαϊκή λύση στο ελληνικό χρέος, όπως αποκαλύπτει σήμερα η Real News.

Το μεγαλύτερο μέρος του στελεχιακού δυναμικού ,άλλωστε, όπως και οι υπουργοί που φιλοδοξούν να παίξουν ρόλο την επομένη μέρα εκτιμούν πως με την παραμονή του Γ., Παπανδρέου στην εξουσία , το ΠΑΟΣΚ δεν θα κινδυνεύσει απλώς με στρατηγική ήττα, αλλά με πλήρη διάλυση, αφού θα καταγραφεί στη συνείδηση των πολιτών ως το κόμμα που πήρε πίσω όλες τις μεταπολεμικές και μεταπολιτευτικές κατακτήσεις, αλλά και οδήγησε την χώρα και την οικονομία στην καταστροφή.

«Να σώσουμε οτιδήποτε και αν σώζεται» , εκτιμούν χαρακτηριστικά βουλευτές αλλά και ανώτερα στελέχη, που ετοιμάζουν πρωτοβουλίες στο άμεσο μέλλον, οι οποίες δεν αποκλείεται να συμπεριλάβουν τον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο που το τελευταίο διάστημα ανανέωσε και βάθυνε τη συμμαχία του -και για πολλούς και την κοινή του τύχη με τον πρωθυπουργό.

Διαβάστε όλο το άρθρο των τριών υπουργών  

Στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε, συναθροίζονται πολλές προϋπάρχουσες «υπο-κρίσεις», με βασικότερη όλων το συντεχνιασμό και την εκτεταμένη, αλλά και ιδιότυπη, ανομία, σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής. Για δεκαετίες, μια σειρά αποφάσεων, επιλογών, κατευθύνσεων, προτεραιοτήτων και ιεραρχήσεων δεν υπήρξαν προϊόν δημοκρατικής σύνθεσης στην υπηρεσία του συλλογικού συμφέροντος.

Αντίθετα, επρόκειτο για ωμή επιβολή του κορπορατισμού, όπως εκφραζόταν μέσα από την πρακτική δυναμικών μειοψηφιών. Ομάδες πίεσης επιδίωκαν, με το «έτσι θέλω», την εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένων τμημάτων της κοινωνίας και διαμόρφωναν, με την ανοχή ή και την εύνοια του πολιτικού συστήματος, στα μέτρα τους τη δημόσια πολιτική. Το υψηλό κόστος αυτών των αποφάσεων για το κοινωνικό σύνολο δεν το προσμετρούσε κανένας, διότι η μεγάλη πλειοψηφία παρέμενε σιωπηλή, αφού πρόσκαιρα υπήρχαν τα περιθώρια του ανεξέλεγκτου δανεισμού και το πολιτικό σύστημα έκλεινε εύκολες και πάντως εκλογικά προσοδοφόρες συμφωνίες, χωρίς φυσικά κανένα σχεδιασμό, αλλά και την οποιαδήποτε συνείδηση των συνεπειών.





Μέσα από τέτοιου είδους κοινωνικο-πολιτικές διεργασίες, και με τη λογική «τα θέλουμε όλα δικά μας», φθάσαμε στην περιφρόνηση κάθε έννοιας Δικαιοσύνης και δημόσιου συμφέροντος και στη de facto επιβολή του κανόνα: κατάληψη στο σχολείο, και ενίοτε καταστροφή του, κατάληψη στο πανεπιστήμιο, διακοπή της λειτουργίας των μέσων μεταφοράς, της αποκομιδής των σκουπιδιών και προσβολή της δημόσιας υγείας, κατάληψη δημόσιων κτηρίων, ακόμη και υπουργείων, αποκλεισμοί λιμανιών και αεροδρομίων, και κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, πράξεις και απειλές ακόμη και κατά της ζωής.

Το σημαντικότερο όλων δε είναι, πως αυτή η εξαιρετικά αντιδημοκρατική και αντικοινωνική «κουλτούρα» και συμπεριφορά, επενδύθηκε με το μανδύα του προοδευτισμού και της επαναστατικότητας, για να κρύψει το πραγματικό πρόσωπο του συντεχνιακού συμφέροντος. Βαφτίστηκε «κοινωνία» η κάθε συντεχνία, ενώ στην πραγματικότητα οι κοινωνοί καλούνταν να πληρώσουν τα αιτήματα των συντεχνιών, που μόνιμα και σταθερά γίνονταν δεκτά. Οι λέξεις, λοιπόν, έχασαν το νόημά τους και επιλογές με υψηλό κοινωνικό κόστος εμφανίζονταν μέσα σε αυτό το ιδιότυπο «matrix» ως «κοινωνικές κατακτήσεις», ενώ στην πραγματικότητα η χώρα απλά δανειζόταν και αργά ή γρήγορα θα πλήρωνε «τα σπασμένα». Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουμε όλοι!




Ήρθε, όμως, τώρα η ώρα της πληρωμής αλόγιστων «κατακτήσεων» και αλόγιστων εκλογικών νικών, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Το τίμημα είναι πολύ βαρύ. Παρ' όλα αυτά, οι πολιτικοσυνδικαλιστικές συστοιχίες που αναπτύχθηκαν με βάση το νόμο του «τυφλού τσαμπουκά» και της «ψευδο-αρχής» πως κερδίζει όποιος εκβιάζει πιέζοντας τους άλλους συμπολίτες του (π.χ. με την οικονομική καταστροφή του εμπορίου στο κέντρο της Αθήνας), εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν να μην συνέβη τίποτα. Ακόμη δηλαδή και σήμερα, που η Ελλάδα αγωνίζεται να μην γονατίσει, εκδηλώνονται αδικαιολόγητες και ακραίες συμπεριφορές, οι οποίες κάποιες φορές στρέφονται ανοικτά και κατά της Δημοκρατίας.

Μάλιστα, δεν παραλείφθηκε, ακόμη μία φορά, να ακουστούν έως και αιτήματα για προνομιακή-πελατειακή μονιμοποίηση συμβασιούχων, με την καθολική σχεδόν στήριξη της αντιπολίτευσης. Υπάρχει, όμως, σήμερα μια ποιοτική και ελπιδοφόρος διαφορά. Κάποιες φορές, ακόμη λίγες, η πλειοψηφία δεν παραμένει σι%C