Η ιστορία μίσους δύο πόλεων (Λίβερπουλ-Μάντσεστερ)

Το Λίβερπουλ-Μάντσεστερ, δεν είναι ένα απλό ποδοσφαιρικό ντέρμπι. Δεν είναι καν η προσπάθεια δύο συλλόγων της ίδιας ευρύτερης περιοχής (στην κομητεία του Λάνκασιρ, στην βορειοδυτική Αγγλία) για να εξασφαλίσουν τα πρωτεία. Οι διαφορές είναι βαθύτερες και έχουν τις ρίζες τους στην βιομηχανική επανάσταση. Ένα βαθύ μίσος χωρίζει τους κατοίκους των δύο γειτονικών πόλεων. Η μία περήφανη για τις βιομηχανικές της εγκαταστάσεις και η άλλη για το λιμάνι της.

Η «αρμονική συνύπαρξη» διατηρήθηκε μέχρι το 1887. Τότε πάρθηκε η απόφαση για την κατασκευή του Καναλιού του Μάντσεστερ, μήκους 58 χλμ, που θα επέτρεπε σε φορτηγίδες να μεταφέρουν πλέον τα αγαθά, που έφταναν στις ακτές του Ατλαντικού, μέσω των ποταμών Μέρσι και Ινγουελ, στην ενδοχώρα, παρακάμπτοντας το λιμάνι του Λίβερπουλ. Ένα έργο που κόστισε 15 εκατ λίρες και ολοκληρώθηκε σε 6 χρόνια. Τα εγκαίνια του, τον Ιανουάριο του 1894, ήταν η αφορμή του πολέμου. Ποτέ οι δύο γειτονικές πόλεις δεν θα ζούσαν «ειρηνικά». Αυτή είναι και η απαρχή του μίσους. Το Κανάλι σήμαινε λιγότερα τέλη, για τους εμπόρους του Λίβερπουλ, κάτι που οδήγησε σε μείωση των θέσεων εργασίας. Για όσους δεν το έχουν παρατηρήσει, τόσο το έμβλημα της Μάντσεστερ Γιουν (πάνω από τον «διάβολο» στο κόκκινο φόντο) όσο και αυτό της Σίτυ (ακριβώς επάνω από το M.C.F.C), περιλαμβάνουν ένα πλοίο, που αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτή την αναφορά στο Κανάλι.

Οι δεκαετίες του 70 και του 80 ήταν δύσκολες για τις δύο πόλεις, αφού η ύφεση και η ανεργία χτύπησαν τους κατοίκους. Η ανάκαμψη ήρθε γρηγορότερα για το Μάντσεστερ, αφού έπεσαν πολλά κεφάλαια με την αφορμή της διοργάνωσης των αγώνων της Κοινοπολιτείας του 2002, αλλά κυρίως, λόγω της υποψηφιότητας της πόλης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 και του 2000. Αυτά τα χρήματα μεταμόρφωσαν κυριολεκτικά το πρόσωπο της πόλης, μετατρέποντας την σε μία σύγχρονη, ευρωπαϊκή μεγαλούπολη. Στο ίδιο διάστημα, το Λίβερπουλ, παρέμενε στις προηγούμενες δεκαετίες, και μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να αναμορφώνεται (το 2008 ανακηρύχθηκε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης).

Δείτε ένα σχετικό βίντεο με έρευνα της Μanchester News, ακριβώς για την αντιπαλότητα των δύο πόλεων.



Δυστυχώς η αντιπαλότητα των οπαδών των δύο συλλόγων, δεν αποτελεί εξαίρεση, στην ιστορία της βίας στα αγγλικά γήπεδα, με μεγαλύτερα ή μικρότερα επεισόδια, στις δεκαετίες του 70 και του 80. Όμως τα τελευταία χρόνια, τέτοια γεγονότα έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο. Στον τελικό του Κυπέλλου το 1996, ένας οπαδός της Λίβερπουλ, προπηλάκισε τον Καντονά και τον Φέργκιουσον, που ανέβαιναν τα σκαλιά για να παραλάβουν το Κύπελλο. 10 χρόνια αργότερα, οπαδοί πάλι των «κόκκινων» επιτέθηκαν σε ασθενοφόρο, που μετέφερε στο νοσοκομείο του Λίβερπουλ, τον Αλαν Σμιθ, που είχε σπάσει το πόδι του. Την ίδια χρονιά, μετά από τον ημιτελικό με την Τσέλσι, που έγινε στο Ολντ Τράφορντ, κάποιοι φίλαθλοι της Λίβερπουλ, γέμισαν με γκράφιτι, την έδρα της Γιουνάιτεντ. Αυτό που ακόμη ενοχλεί είναι συνθήματα, που ακούγονται κατά την διάρκεια των αγώνων, για τους νεκρούς του Μονάχου και του Χίλσμπορο. Πέρυσι τον Μάρτιο, σε αγώνα των Νέων, οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ, τραγουδούσαν υβριστικούς στίχους για τις τραγωδίες στο Χέιζελ και στο Σέφιλντ. Δυο μήνες νωρίτερα, μετά τον νικηφόρο για την Γιουνάιτεντ αγώνα Κυπέλλου, σημειώθηκαν επεισόδια με οργανωμένους οπαδούς, των δύο, στον σταθμό του Ντινσγκέιτ, με τραυματισμούς και 30 συλλήψεις.

ΠΗΓΗ: www.pamesports.gr