Νίκος Γιαννής: 28ος Μαραθώνιος Αθηνών, σκέψεις και επιλογές

Αν. Αττικής Διάφορα

 Ενας τρόπος υπάρχει  κυρίως για να εκμαιεύσει κανείς ένα  μήνυμα ειρήνης και αρμονικής  εν δικαίω συνύπαρξης ετεροτήτων, από μια μάχη, πόσο μάλλον από την κατά πολλούς μητέρα των μαχών της ιστορίας, μάχη του Μαραθώνα. Αυτός ήταν, για τους εμπνευστές του, ο Μαραθώνιος δρόμος, που εδώ και 115 χρόνια αποτελεί την κορωνίδα των αθλημάτων, στον οποίο συναγωνίζονται αθλητές κάθε είδους απ’ όλα τα κράτη, έθνη και φυλές και ο οποίος συναρπάζει τους πάντες σε όλον τον κόσμο.
Με τη μάχη του  Μαραθώνα, μια μικρή δημοκρατική  κοινότητα πολιτών, πιθανότατα η πρώτη της ιστορίας, με περιορισμένες δυνατότητες και με μια ένοπλη δύναμη περισσότερο δημοκρατικά παρά στρατοκρατικά οργανωμένη εσωτερικά, κατόρθωσε να υπερασπιστεί αποτελεσματικά την ανεξαρτησία και ταυτότητα της, έναντι μιας πολύ πιο ισχυρής, δεσποτικής ωστόσο, αυτοκρατορίας. Ετσι η Αθήνα έγινε θαλάσσια δύναμη και μαζί με τις άλλες ελληνικές πόλεις εισήλθαν σε μια περίοδο μοναδικής δημιουργίας, δημοκρατικής άνθησης, τεχνολογικής προόδου, πνευματικής και φιλοσοφικής ακμής και πολιτιστικών επιτευγμάτων, στοιχεία που επιστέφονται από την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων και την ανάπτυξη του αθλητισμού και συνοψίζονται στην κλασσική αιώνια ρήση «νους υγιής, εν σώματι υγιεί».
Σχετικώς με την επικαιροποίηση του μηνύματος της συμπλήρωσης 2.500 χρόνων από τη μάχη του Μαραθώνα, τα οποία συμπληρώθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2010 και συνιστούν μια από τις κορυφαίες στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας και ίσως την πρώτη κορυφαία στιγμή της ευρωπαϊκής ιστορίας, θα πρότεινα περίσκεψη αλλά και ανάληψη δράσης περί τους άξονες:
1. Στον Μαραθώνα πολίτες νίκησαν υπηκόους και στρατιώτες (ας μην το ξεχνούν αυτό οι πολιτικάντηδες που άβουλα και άψυχα δηλώνουν στρατιώτες), η τακτική και η ομόθυμη και μεγάθυμη ευψυχία κατατρόπωσαν τους αριθμούς και τον όγκο. Αντιθέτως αυτή η φετινή επέτειος δεν συμβαδίζει με τη φετινή εικόνα της μίζερης Ελλάδας στον κόσμο, που σπατάλησε, διεφθάρη, ευδαιμόνησε, αυτοϋποβαθμίσθηκε, πολιτικά, δημοσιονομικά και αξιακά και τώρα υποτάσσεται προκειμένου να δανεισθεί για να ξεπληρώσει. Δεν συμβαδίζει επίσης με τη ρωμαίικη εμμονή του καπνίσματος και δεν αποτελεί εκδήλωση ελεύθερου φρονήματος η αντίσταση των καταστηματαρχών προς τη νομιμότητα, αλλά υποταγής στην ευτέλεια του ατομικού και εφήμερου κέρδους.
2. Η ευρύτερη περιοχή του σημερινού Μαραθώνα αποτελεί ένα τεράστιο, σχεδόν πλήρως αναξιοποίητο, εθνικό κεφάλαιο. Μέρος της φύσης θυσιάστηκε χάριν του Ολυμπιακού Κωπηλατοδρομίου, το εθνικό πάρκο Σχινιά αποτελεί μόνον κατ’ ευφημισμό πάρκο, το μοναδικό φαράγγι της Οινόης παραμένει εθνικώς άγνωστος τόπος, η περί τη λίμνη περιοχή πυρπολημένη και ο τεράστιος αρχαιολογικός και πολιτιστικός πλούτος «κοιμώμενο» δυναμικό. Ρημαγμένος, στενός, ποντισμένος στη θάλασσα κατά σημεία, κατειλημμμένος από εμπορικές χρήσεις και το καλοκαίρι από αυτοκίνητα ο πεζόδρομος που υπάρχει σε μια έκταση ούτε 3χλμ. συνολικά από το πολύ μεγαλύτερο παραθαλάσσιο μέτωπο, εκεί που θα μπορούσε ο ποδηλάτης, ο δρομέας, ο περιπατητής, το παιδί, ο τουρίστας, να συναντιώνται με το υπέροχο φυσικό περιβάλλον, την ιστορία και τον πολιτισμό. Ομοίως πλήρως απουσιάζει μια παράπλευρη προς τη Λ.Μαραθώνος δυνατότητα όδευσης για πεζούς και ποδηλάτες, που άραγε; στην κλασσική διαδρομή του Μαραθωνίου! που επιπλέον καταλαμβάνεται πλέον σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν από αυθαίρετες και αντιαισθητικές εμπορικές και άλλες χρήσεις σε βάρος των δένδρων, φορείς του πολιτισμού του τσιμέντου και της αυτοκίνησης! Τέλος να μην παραβλέψουμε τον άμεσο κίνδυνο ανοικοδόμησης του χώρου του Ιερού της Αγροτέρας Αρτέμιδος στο Μετς, όπου τελούνταν στην αρχαιότητα οι ετήσιες θυσίες για την επέτειο της μάχης, παρά την κινητοποίηση κατοίκων και άλλων ευαισθητοποιημέων πολιτών.
Ετσι κι εγώ  προσωπικώς φέτος προτίμησα τον Μαραθώνιο, τον 28ο κλασσικό Μαραθώνιο Άθηνών "Χρήστος Λαμπράκης", αντί του Μαραθωνίου του δημοτικού και περιφερειακού εκλέγεσθαι και γενικώς των εκλογών. Ηταν ο 5^ος Μαραθώνιος που τερμάτισα, έχοντας τερματίσει τον 1^ο Μαραθώνιο το 1983, πολλά χρόνια όμως μετά την τελευταία μου φορά. Ηταν ιστορικός ο φετινός Μαραθώνιος τόσο λόγω του εορτασμού των 2.500 χρόνων από τη μάχη του Μαραθώνα, όσο και γιατί ήταν ο πρώτος χρυσός Μαραθώνιος με τη μεγαλύτερη συμμετοχή αθλητών από πάνω από 110 χώρες και την αρτιότερη οργάνωση από ποτέ. Τελείως καθαρή υπόθεση ο φυσικός Μαραθώνιος σε αντίθεση με τον άλλο, της πολιτικής και προπάντων τερμάτισα στο Καλλιμάρμαρο, χωρίς να μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς!