Δημήτρης Σταύρου: Η λύση για τα σκουπίδια

Ωρωπός

(άρθρο του Δημήτρη Σταύρου, υποψηφίου Δημοτικού Συμβούλου με το συνδυασμό «Δυναμική Πολιτεία», dstavrou.blogspot.com)

Σε προηγούμενο άρθρο εξηγήσαμε πώς ο σφιχτός εναγκαλισμός του κράτους με τους δήμους προκαλεί μια σειρά προβλημάτων στην αυτοδιοίκηση τα οποία το πρόγραμμα «Καλλικράτης» απέφυγε να αντιμετωπίσει.

Ειδικότερα στο θέμα των σκουπιδιών, ο Δήμος δεν μπορεί ούτε δικό του Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων να δημιουργήσει όπου θέλει (αφού δεν του δίνουν περιβαλλοντική έγκριση), ούτε να επιλέξει το χώρο στον οποίο θα μεταφέρει τελικά τα απορρίμματά του. Το κράτος υποχρεώνει το Δήμο Ωρωπίων να μεταφέρει τα απορρίμματα στη χωματερή των Λιοσίων, όπου τους καλοκαιρινούς μήνες δεν αναγνωρίζεται η αυξημένη ποσότητα και δεν δέχεται παραπάνω από αυτά που αναλογούν στο μόνιμο πληθυσμό του Ωρωπού ! Ως αποτέλεσμα, βλέπουμε μια εικόνα με σκουπίδια που παραμένουν στους κάδους , με δημότες να πετούν κλαδιά, στρώματα, έπιπλα και άλλα υλικά όπου βρουν, με πανάκριβα φορτηγά του δήμου να μην προλαβαίνουν ή να μην μπορούν να μεταφέρουν αυτά τα υλικά καθημερινά στα Άνω Λιόσια. Είναι μια εικόνα που δε μας τιμά.

Είναι ώρα να αντιληφθούν όλοι πως έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να στηριχτούμε στην επιχειρηματική πρωτοβουλία: Ας σκεφτούμε πόσο πιο δίκαιο, πιο συμφέρον και πιο αποτελεσματικό θα είναι αν αποσυρθεί εντελώς ο Δήμος από την αποκομιδή των απορριμμάτων και αυτή να ανατεθεί σε ιδιωτικές εταιρείες που θα κριθούν κατάλληλες μέσω διαγωνισμών.

Θα ήταν πιο δίκαιο, γιατί αν οι διαγωνισμοί γίνονταν σε επίπεδο Τοπικής Κοινότητας με τη συμμετοχή των πολιτών στην αξιολόγηση των προσφορών, τότε θα έκριναν οι ίδιοι οι κάτοικοι του οικισμού, της γειτονιάς, του χωριού ποια είναι η καλύτερη λύση για τους ίδιους.

Θα ήταν πιο συμφέρον, γιατί ο Δήμος θα σταματούσε αφενός να αγοράζει πανάκριβα απορριμματοφόρα οχήματα και, αφετέρου, με την πώληση αυτών που ήδη έχει θα εξασφάλιζε σημαντικά έσοδα για το προνοιακό του έργο. Π.χ. αν ο Δήμος διαθέτει 10 τέτοια οχήματα και τα πουλήσει προς 60.000 ευρώ το καθένα, τότε κερδίζει 600 χιλ. ευρώ συν το κέρδος από τα έξοδα συντήρησης, χρήματα τα οποία θα μπορούσαν να φανούν πιο χρήσιμα για την πρόνοια προς τους ηλικιωμένους, για τα παιδιά, για τα σχολικά κτήρια, για τα άτομα με αναπηρία, για τον καλλωπισμό της πόλης, για τις υποδομές, κτλ. Αν το προσωπικό που απασχολείται στα απορρίμματα είναι μόνιμο, μπορεί να απορροφηθεί στις παραπάνω δραστηριότητες. Αν δεν είναι μόνιμο, μπορεί να απορροφηθεί από την ταχεία ανάπτυξη των ιδιωτικών εταιρειών διαχείρισης απορριμμάτων. Εννοείται ότι προϋπόθεση για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό και την ανάθεση του έργου θα είναι η πλήρης τήρηση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, εκ μέρους της εργολάβου επιχείρησης.

Τέλος, η προτεινόμενη λύση θα φέρει πολύ πιο αποτελεσματική αποκομιδή απορριμμάτων, διότι οι εταιρείες θα μπορούν να χάσουν τη δουλειά τους αν δεν την κάνουν καλά, ενώ θα μειωθούν, μέσω του ανταγωνισμού, οι τιμές. Επίσης, η εργολάβος εταιρεία θα μπορεί να μεταφέρει τα απορρίμματα στον ΧΥΤΑ ή στο Κέντρο Ανακύκλωσης της προτίμησής της. Όλα θα ήταν πιο όμορφα: οι κάδοι καθαροί και σωστά χωροθετημένοι, η ανακύκλωση με περισσότερα υλικά, οι θέσεις εργασίας και οι ευκαιρίες ανέλιξης των εργαζομένων πολύ περισσότερες, τα Δημοτικά Τέλη λιγότερα και ο έλεγχος από τους πολίτες της κάθε γειτονιάς άμεσος.

Ας το σκεφτούμε. Το όφελος για τον πολίτη του Ωρωπού θα είναι η καθαρότερη πόλη, με μικρότερο κόστος, πρώτα απ' όλα για τον ίδιο.