RSS Feed
Twitter
Αναφερόμενος στις προτάσεις του οικολογικού συνδυασμού, ανάμεσα σε άλλα, κάνει λόγο για «μείωση απορριμμάτων με θέσπιση τελών απορρύπανσης ανάλογων με τον όγκο των σκουπιδιών» και «δημοτικές επιχειρήσεις ΑΠΕ». Παράλληλα, προτρέπει «να ελευθερώσουμε τα πεζοδρόμια και να δημιουργήσουμε δίκτυο ποδηλατοδρόμων», «να ενισχύσουμε θεσμικά τα καταναλωτικά κινήματα» και «να οργανώνουμε τοπικά δημοψηφίσματα λαϊκής πρωτοβουλίας». Επιπλέον, τάσσεται υπέρ της χωροθέτησης στα νοσοκομεία χώρων υγειονομικής χρήσης ναρκωτικών για την απεξάρτηση.
Τοποθετούμενος απέναντι στον «Καλλικράτη», καταρχάς επικροτεί την «καθιέρωση της αιρετής περιφερειακής αυτοδιοίκησης», αλλά του προσάπτει ότι «διατηρεί το αδιαφανές δημαρχοκεντρικό μοντέλο, που επιτρέπει στους τοπικούς άρχοντες το προνόμιο να ενεργούν ανεξέλεγκτα και με αδιαφάνεια».
Επιχειρώντας να προσδιορίσει τη θέση των «ενεργών πολιτών και των Οικολόγων» στην ελληνική πολιτική σκηνή, δηλώνει: «Δεν ήμασταν ποτέ μέρος αυτού του πολιτικού συστήματος. Αποτελούμε μέρος των λύσεων για την απεμπλοκή μας απ ‘αυτό».
Ακολουθεί η συνέντευξη του κ. Κώστα Διάκου στο tvxs.gr:
Πάνω σε ποιους άξονες βασίζεται «το αυτοδιοικητικό μοντέλο των Οικολόγων, των ενεργών πολιτών και των κοινωνικών κινημάτων» το οποίο προβάλλετε μέσα από τις επικείμενες περιφερειακές εκλογές;
Συνοπτικά θα σας έλεγα:
Ο εκδημοκρατισμός της αυτοδιοίκησης και η κατάργηση του δημαρχοκεντρικού πλειοψηφικού συστήματος, που καθιστά τον δήμαρχο ή τον περιφερειάρχη ανεξέλεγκτο φεουδάρχη στην περιοχή του. Η διάκριση των εξουσιών απουσιάζει και αυτό οδηγεί σε αδιαφάνεια, διαπλοκή και κατασπατάληση των δημοσίων πόρων σε βαθμό, πολύ χειρότερο από αυτόν της κεντρικής εξουσίας.
Απάντηση στην οικονομική κρίση με πρακτικές άμεσα εφαρμόσιμες προτάσεις, που θα ανακουφίσουν την τσέπη του πολίτη. Τέτοιες πρακτικές, έχουν ήδη εφαρμοστεί από πράσινους δημάρχους ή περιφερειάρχες και μάλιστα σε πολύ φτωχές πόλεις και περιφέρειες σε όλη την Ευρώπη, με εκπληκτικά αποτελέσματα. Κινήσεις οι οποίες όχι μόνον στήριξαν τους οικονομικά ασθενέστερους, αλλά δημιούργησαν τοπική οικονομική ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας.
Διαχείριση απορριμμάτων, ένα πολύ σημαντικό θέμα για την Αττική, στην πηγή, μείωση απορριμμάτων με θέσπιση τελών απορρύπανσης ανάλογων με τον όγκο των σκουπιδιών.
Χωροταξικές αλλαγές, που θα καταστήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ταχύτερα και ελκυστικότερα από τη χρήση του Ι.Χ.
Δημοτικές επιχειρήσεις ΑΠΕ κατά τα πρότυπα του Αυστριακού χωριού Gussing.
Μιλάτε για εκλογική αναμέτρηση η οποία οφείλει να έχει αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά και να μην προάγει μία «κεντρική πολιτική αντιπαράθεση». Δεν θεωρείτε ότι τη διοίκηση σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο καθορίζουν κεντρικές πολιτικές επιλογές;
Κανείς δεν αμφιβάλλει, ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα επιβραβεύει ή θα απορρίπτει κεντρικές πολιτικές επιλογές και αντιλήψεις. H συνταγή όμως για να μην κάνεις τίποτα είναι: ή να προσπαθείς με λάθος εργαλεία, ή να τοποθετείς σε λάθος βάση τα ζητήματα. Είναι σαν να ζητάμε από την αστυνομία να ασκήσει πολιτική, ή το δικαστικό σώμα να εκπονήσει αναπτυξιακό σχέδιο.
Είναι άλλο ζήτημα το γιατί φτάσαμε ως εδώ, και άλλο το τι μπορεί να κάνει η ΤΑ για τους πολίτες.
Θα είναι ήττα της τοπικής δημοκρατίας και της αυτοδιοίκησης, η μετάθεση των κεντρικών πολιτικών επιλογών σε μείζον και πολύ περισσότερο, σε μοναδικό κριτήριο για την ψήφο των πολιτών. Οι Οικολόγοι και τα κινήματα πολιτών (δεν έχω ακούσει ενεργό πολίτη να είναι υπέρ του μνημονίου στο σύνολό του κατά την προσωπική μου γνώμη) διαφωνούμε με το μνημόνιο και τις κυβερνητικές επιλογές, και αυτό το έχουμε καταστήσει σαφές. Ωστόσο, υπάρχει μια πραγματικότητα, στην οποία η αυτοδιοίκηση έχει το δικό της ρόλο. Τώρα, ο εύκολος δρόμος θα ήταν η καταγγελία, να αγνοήσουμε την πραγματικότητα και να περιμένουμε να βγούμε από το ΔΝΤ. Δεν είναι στην φιλοσοφία των κινημάτων η αναμονή απεμπλοκής από το ΔΝΤ. Τα κινήματα δραστηριοποιούνται εδώ και τώρα ακόμα και μέσα στο φρικτό φόντο του ΔΝΤ.
Όπως προαναφέραμε εμείς με την «Αττική Οικολογική Απάντηση» προτείνουμε άμεσες και ρεαλιστικές λύσεις. Πρόκειται για λύσεις που η αυτοδιοίκηση και τα κοινωνικά κινήματα μπορούν και πρέπει να εφαρμόσουν άμεσα, λύσεις δοκιμασμένες όπως: οι «τράπεζες χρόνου», η βιώσιμη κοινή χρήση των δημόσιων ελεύθερων χώρων, η ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς, είναι κάποια μέτρα που μπορούν να προσφέρουν στους πολίτες, δωρεάν (ανταποδοτικά δηλαδή, όπως θα έπρεπε) αγαθά και υπηρεσίες, που σήμερα πληρώνουν πανάκριβα. Αυτές είναι οι αυτοδιοικητικές απαντήσεις στο μνημόνιο, και όχι η στιγμιαία επιβράβευση ή καταδίκη της κυβέρνησης την ώρα της κάλπης.
Θα θέλατε να παραθέσετε μία σειρά από άμεσες παρεμβάσεις τις οποίες προτείνετε για την περιφέρεια Αττικής; Αντίστοιχα, θα γίνουν γνωστά και τα ζητήματα στα οποία δίνετε προτεραιότητα.
Εδώ θα σας παραπέμψω στην Διακήρυξη της «Αττικής Οικολογικής Απάντησης» όπου θίγουμε κάποια ζητήματα. Παράλληλα θα σας πω, πως μπορεί να οραματιζόμαστε αλλά δεν ονειροβατούμε, γνωρίζουμε πολύ καλά πως τίποτα δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά και τίποτα δεν θα γίνει μόνο του.
Γνωρίζουμε πως το κυκλοφοριακό, δεν θα λυθεί αύριο. Τι μας εμποδίζει όμως σήμερα να ελευθερώσουμε τα πεζοδρόμια και να δημιουργήσουμε δίκτυο ποδηλατοδρόμων (σύμφωνα με υφιστάμενες επιστημονικές μελέτες) και σύστημα διανομής κοινόχρηστων ποδηλάτων, στο πρότυπο πόλεων σαν τη Βιέννη, τη Βαρκελώνη, το Παρίσι; Η επέκταση των μέσων σταθερής τροχιάς, το πράσινο κύμα στο τραμ, μπορεί να μειώσει άμεσα το χρόνο και το κόστος μετακίνησης.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός και οι οικονομικές δυσκολίες της κρίσης δεν αντιμετωπίζονται με τις παλιές συνταγές. Σε άλλες χώρες τόλμησαν και εφάρμοσαν πρακτικές που απέδωσαν. Γιατί λοιπόν να μην εφαρμόσουμε: «τοπικά δίκτυα ανταλλαγής» αγαθών και χρήματος, όπως το LET system του Καναδά, το ECOSIMIA του Ισημερινού ή το πιο κοντινό μας, γαλλικό δίκτυο SEL.
Αν δεν μπορούμε να επιβάλουμε στα Σούπερ Μάρκετ να ρίξουν τις τιμές άμεσα, μπορούμε να ενισχύσουμε θεσμικά τα καταναλωτικά κινήματα, τα οποία πολλές φορές έχουν αναλάβει δράση και έχουν φέρει αποτελέσματα όταν το κράτος, ή δεν θέλει, ή δεν μπορεί να τιθασεύσει την ακόρεστη διάθεση της αγοράς για υπέρμετρο κέρδος.
Γιατί δεν μπορούμε και εμείς: να εφαρμόσουμε «εναλλακτικά δίκτυα εμπορίου» όπως στο Παρίσι, δίκτυα γειτόνων που προαγοράζουν αγροτικά προϊόντα απ’ ευθείας από αγρότες κοντινών τους περιοχών σε τιμές πολύ χαμηλότερες από την αγορά, αλλά και πολύ καλύτερες για τον παραγωγό. Στη Σουηδία δίκτυα μικροεμπόρων και καταναλωτών δημιουργούν συνεταιριστικά καταστήματα, με πολύ χαμηλότερες τιμές.
Ίσως να μην μπορούμε να αναβαθμίσουμε καταλυτικά τη δημόσια υγεία των πολιτών. Μπορούμε όμως να παράσχουμε ουσιαστικά καλύτερη πρωτοβάθμια υγεία, με έμφαση στην πρόληψη, τον περιορισμό της υπερκατανάλωσης κρέατος και την πρόληψη της παιδικής παχυσαρκίας. Η μείωση της ρύπανσης θα έχει άμεση επίπτωση στη μείωση των ιατρικών δαπανών.
O «Καλλικράτης», έχει και σοβαρές ελλείψεις, και προβλήματα τα οποία και έχουμε επισημάνει και θα παλέψουμε να τα αλλάξουμε. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να οργανώνουμε τοπικά δημοψηφίσματα λαϊκής πρωτοβουλίας και να δεσμεύουμε την κάθε αρχή για την εφαρμογή της απόφασης των πολιτών.
Σε ότι αφορά το πρόβλημα των ναρκωτικών. Δεν θα ανακαλύψουμε τον τροχό. Σε χώρες όπως η Αγγλία, η Ελβετία και η Πορτογαλία, αντιμετώπισαν ουσιαστικά το πρόβλημα της δημόσιας εξαθλίωσης των ναρκο - εξαρτημένων ασθενών, όχι με την ποινική της δίωξη, ούτε μετατρέποντάς τους σε «περιφερόμενη κρυφή ντροπή» όπως κάνανε το 2004 κρύβοντάς τους, και θα το ξανακάνουν τώρα για τις εκλογές, αλλά χωροθετώντας στα νοσοκομεία χώρους υγειονομικής χρήσης ναρκωτικών με έλεγχο και ψυχολογική στήριξη που μπορεί τελικά να βοηθήσει στην απεξάρτηση. Και αυτό είναι το ζητούμενο για όλους μας.
Οι πόροι για την παιδεία είναι πενιχροί. Αυτό όμως δεν εμποδίζει την περιφέρεια να πιστοποιήσει με σύντομη εκπαίδευση και υγειονομικό έλεγχο της κατοικίας τους, άνεργες μητέρες και μητέρες με πολλά παιδιά, που δεν μπορούν να εργαστούν, ώστε να αναλαμβάνουν την φύλαξη παιδιών της γειτονιάς στο σπίτι τους. Αυτός ο θεσμός είναι ιδιαίτερα επιτυχημένος στην Γαλλία. Η χρήση βιολογικών προϊόντων στα σχολεία απαλλάσσει τις μητέρες από το πρωινό σάντουιτς για τα παιδιά. Ο χώρος δραστηριότητας των παιδιών έξω από τις αίθουσες διδασκαλίας πρέπει να οδηγεί στην ψυχολογική διαπαιδαγώγηση σε καθεστώς ελευθερίας. Όχι λοιπόν «κάγκελα παντού» και όχι άσφαλτο στον αύλειο χώρο.
Η περιφέρεια δεν μπορεί να αλλάξει μόνη της τον ενεργειακό χάρτη της χώρας. Ωστόσο, στην Αυστρία η αυτοδιοίκηση του Gussing, πέτυχε να παράγει το 110% των ενεργειακών αναγκών όλης της πόλης, από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αυτό σημαίνει πλήρης απαλλαγή από το κόστος πετρελαίου και λιγνίτη για την θέρμανση, για τα νοικοκυριά και για τις μεταφορές μίας ολόκληρης πόλης. Το Gussing πριν 15 χρόνια ήταν η φτωχότερη περιοχή της Αυστρίας, ενώ τώρα, όχι μόνον είναι από τις πλουσιότερες, αλλά έχει ένα από τους υψηλότερους δείκτες ικανοποίησης και αισιοδοξίας των πολιτών.
Το ίδιο ισχύει με δεκάδες άλλα ζητήματα. Από τη βιώσιμη διαχείριση των σκουπιδιών και την εξοικονόμηση ενέργειας, μέχρι την προστασία των αστέγων.
Από την επιστροφή της φύσης στην πόλη, έως την επιστροφή της γεωργίας στην Αττική. Δεν πρόκειται για ένα «όνειρο μακρινό», το έχουν επιτύχει άλλωστε σε πολλές αντίστοιχες ευρωπαϊκές περιφέρειες. Από το σταμάτημα της εκτός σχεδίου δόμησης, έως τη συνύπαρξη με τους φτερωτούς και τετράποδους φίλους που μοιράζονται μαζί μας την Αττική.
Βλέπετε, ό,τι προτείνουμε είναι δοκιμασμένες λύσεις. Η πολιτική ζωή της χώρας και η ΤΑ, για χρόνια ολόκληρα βάλτωσε στην «άποψη» και στα «θα» και είδαμε όλοι που φτάσαμε. Εμείς λέμε πως τα «θα» και οι υποσχέσεις δεσμεύουν μόνο αυτούς που τα πιστεύουν, δεν δέσμευσαν ποτέ αυτούς που τα είπαν. Όλοι εμείς που συμμετέχουμε στα κινήματα ξέρουμε ότι το παρόν και το μέλλον της Αττικής είναι δική μας ευθύνη, ξέρουμε πως αν δεν τα κάνουμε εμείς κανείς δεν θα τα κάνει για μας. Η ευθύνη μας ως πολίτες είναι η απάντηση σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Ο ίδιος έχετε ταχθεί «κατά του τρόπου εφαρμογής» των μέτρων τα οποία υπαγορεύει το Μνημόνιο. Θέλετε να διευκρινίσετε τη θέση σας;
Η κυβέρνηση, όταν ζήτησε την ψήφο του ελληνικού λαού, ισχυρίστηκε, ότι η έξοδος από την κρίση θα ήταν η πράσινη ανάπτυξη. Μακάρι να είχε εφαρμόσει κάποια από αυτά που υποσχέθηκε. Οι Πράσινοι εδώ και δεκαετίες φωνάζαμε, ότι αυτή η ανάπτυξη μας οδηγεί στον γκρεμό, και προτείναμε βιώσιμες εναλλακτικές προτάσεις.
Αρχικά θεωρούσαν τις προτάσεις μας «ανεφάρμοστες». Αργότερα, ισχυρίζονταν ότι ήταν «ακριβές». Σήμερα όλοι ξέρουν, ότι ακριβή και ανεφάρμοστη, ήταν η ανάπτυξη, που κατασπατάλησε ανθρώπινους και φυσικούς πόρους, με αντάλλαγμα χρήμα και καταναλωτικά αγαθά χωρίς αντίκρισμα. Οι πολίτες καλούνται να κάνουν θυσίες για να βγούμε από την κρίση. Σίγουρα οι λύσεις δεν θα έρθουν χωρίς κόστος ούτε με μαγικό ραβδάκι. Η αναδιάρθρωση της γεωργίας (ακόμα και με την επαναφορά της στην πόλη και στην Αττική γενικότερα, βάσει προγράμματος που έχουμε εκπονήσει) για παράδειγμα δεν θα γίνει μέσα σε λίγους μήνες. Αλλά δεν είναι δυνατόν οι πολίτες και κύρια τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, να είναι οι μόνοι που θα επωμιστούν το κόστος.
Ωστόσο η κυβέρνηση τον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής της χρησιμοποιεί τα χρήματα που εξασφάλισε με το επαχθές μνημόνιο, σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Αντί να τα χρησιμοποιήσει για να οικοδομήσει μία βιώσιμη οικονομία, η οποία θα αξιοποιεί τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της χώρας, αντί να προχωρήσει στην επείγουσα απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, αντί να ενισχύσει την καινοτομία, τον σιδηρόδρομο, προχωράει σε μία ληστρική επίθεση σε βάρος όσων δεν μπορούν να αντισταθούν.
Υπάρχουν δύο εντελώς διαφορετικά ζητήματα: Ήταν άραγε αναγκαίο και μονόδρομος το μνημόνιο, ώστε η χώρα να εξακολουθεί να δανείζεται, μέχρι να πατήσει στα πόδια της; Πιθανότατα να μπορούσε να εξασφαλίσει το ίδιο αποτέλεσμα με άλλους τρόπους. Σοβαροί οικονομολόγοι έχουν αποδομήσει την επιχειρηματολογία του μονόδρομου, όπως επίσης δεν μπορούμε να αγνοούμε την πραγματικότητα και η πραγματικότητα που άφησε πίσω του το ΔΝΤ απ’ όπου αυτό πέρασε, ήταν τραγική.
Το σημερινό όμως πρόταγμα είναι διαφορετικό: το μνημόνιο το έφεραν και είναι μια θλιβερή πραγματικότητα. Ποιος είναι όμως ο καλύτερος τρόπος να αξιοποιήσουμε αυτά τα χρήματα και να απαλλαγούμε το ταχύτερο δυνατό από τον βρόχο της Τρόικας; Εδώ εμείς απαντάμε, ότι ο τρόπος, που έχει επιλέξει η κυβέρνηση, δεν οδηγεί σε ξεπέρασμα της κρίσης, αλλά αντίθετα χαραμίζει σε παραδοσιακές ξεπερασμένες τακτικές τα χρήματα που εξασφάλισε με το αίμα του ελληνικού λαού. Πιθανότατα μάλιστα οδηγεί στην χρεοκοπία.
Το μοντέλο: «ιδιωτικοποιούμε τα κέρδη - κοινωνικοποιούμε τη ζημιά» έχει τελειώσει, γιατί πολύ απλά ο κόσμος έχει στερέψει.
Κάνετε λόγο για «αδυναμίες» αλλά και «σωστή κατεύθυνση» του Καλλικράτη. Πού εστιάζετε την κριτική σας και τι σας αφήνει ικανοποιημένο; Επιπλέον, πως σχολιάζετε την άποψη ότι η διοικητική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να υλοποιηθεί αποτελεσματικά, δεδομένων των υφιστάμενων οικονομικών δυνατοτήτων; Είναι χαρακτηριστικές και οι αιτιάσεις της ΚΕΔΚΕ αναφορικά με τους πόρους.
Η σωστή κατεύθυνση αφορά στην καθιέρωση της αιρετής περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Δυστυχώς, ο Καλλικράτης διατηρεί το αδιαφανές δημαρχοκεντρικό μοντέλο, που επιτρέπει στους τοπικούς άρχοντες το προνόμιο να ενεργούν ανεξέλεγκτα και με αδιαφάνεια. Η συγκρότηση της Εκτελεστικής Επιτροπής, η οποία είναι το ουσιαστικό όργανο διαχείρισης του περιφερειακού προγράμματος, κατά νομοθετική επιταγή, είναι μονοπαραταξιακή και πλειοψηφική. Ουσιαστικά, καταργεί την όποια άλλη φωνή, κάτι που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ανεπίτρεπτου συγκεντρωτισμού ακόμη και για την κεντρική διοίκηση. Πόσο μάλλον, για την αυτοδιοίκηση.
H περιφέρεια αποτελεί πρώτα από όλα μια φυσική ενότητα και η οριοθέτησή της οφείλει να σέβεται τα οικολογικά δεδομένα. Μπορεί να γίνει “εργαστήρι δημοκρατίας”, προγραμματικών διεργασιών και συμμετοχής των πολιτών επηρεάζοντας και την κεντρική πολιτική ζωή. Δεν είναι απλά εργαλείο ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων. Η πόλη και η κοινότητα γέννησαν τη Δημοκρατία, οι μικρότερες Διοικητικές δομές θα έπρεπε να πρωτοπορούν στην εφαρμογή παλιών, (συμβούλια γειτονιάς), και νέων, (ηλεκτρονική διαβούλευση), εργαλείων δημοκρατίας. Υπάρχει Δημοκρατικό έλλειμμα σήμερα τόσο στους Δήμους, όσο και στην κεντρική διακυβέρνηση.
Είναι αισθητή η απουσία των τοπικών και περιφερειακών δημοψηφισμάτων με υπογραφές ρεαλιστικού αριθμού πολιτών. Υπάρχει Δημοκρατικό έλλειμμα τόσο ως προς το εκλογικό σύστημα (ευρεία αυτοδυναμία του πρώτου συνδυασμού και στους δύο βαθμούς, ανεξάρτητα από την ετυμηγορία των πολιτών), όσο και ως προς την κατανομή των αρμοδιοτήτων.
Η έννοια της διαβούλευσης ακυρώνεται “εν τοις πράγμασι” με την απουσία σαφούς περιγραφής του τρόπου συγκρότησης, υλοποίησης και εξαγωγής ασφαλών και αξιοκρατικών συμπερασμάτων χωρίς δέσμευση εφαρμογής των αποφάσεων από την προβλεπόμενη σχετική επιτροπή.
Κακέκτυπη μεταφορά από την κεντρική διοίκηση του αδιέξοδου τρόπου αντιμετώπισης των οικονομικών μεγεθών στον α΄και β΄βαθμό. Είναι λοιπόν ορατός ο κίνδυνος ενίσχυσης της διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων μετά τη μεταβίβαση σημαντικών αρμοδιοτήτων (π.χ. πολεοδομίες, διαχείρισης απορριμμάτων) στους δήμους χωρίς την αποσαφήνιση και την ενεργοποίηση ελεγκτικών μηχανισμών.
Υπάρχει ελλιπής περιγραφή του τρόπου άσκησης των μητροπολιτικών αρμοδιοτήτων σε σχέση με τις δημοτικές. Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις; Εντοπίζεται σύγχυση αρμοδιοτήτων, μπαλάκι ευθυνών που αλλάζει χέρια και η μυστική συνταγή της απραξίας.
Τέλος, απουσία αναλυτικής κοστολόγησης των μεταβιβαζόμενων αρμοδιοτήτων, με άμεσο αποτέλεσμα την αδυναμία της εύρυθμης λειτουργίας (σχεδιασμός, προγραμματισμός, στελέχωση) των υπηρεσιών που καλούνται να ασκήσουν.
Πόσο μακριά ή πόσο κοντά βρίσκεται η Αττική Οικολογική Απάντηση στην πολιτική πρόταση της ανανεωτικής Aριστεράς;
Εμείς είτε ως ενεργοί πολίτες είτε ως Οικολόγοι δεν ήμασταν ποτέ μέρος αυτού του πολιτικού συστήματος. Αποτελούμε μέρος των λύσεων για την απεμπλοκή μας απ ‘αυτό.
Η «Αττική Οικολογική Απάντηση», είναι μία αυτοδιοικητική προσπάθεια, που στηρίζεται στην εμπειρία και την δράση κινημάτων στον χώρο της Αττικής. Άρα δεν γνωρίζω εάν έχει νόημα, να την τοποθετήσουμε στον πολιτικό χάρτη κοντά ή μακριά σε ένα νέο πολιτικό κόμμα. Από την μάχη για την πολύπαθη Αττική κανείς δεν περισσεύει και ήδη στην «Αττική Οικολογική Απάντηση» δραστηριοποιούνται ενεργοί πολίτες, που δηλώνουν Οικολόγοι, Αριστεροί ή απλά ανήσυχοι. Έτσι και αλλιώς στην τοπική κοινωνία οι μάχες δίνονται από ενεργούς πολίτες, ανεξάρτητα εάν βρίσκονται κοντά ή μακριά στις πολιτικές τους πεποιθήσεις.
Προσωπικά θα σας έλεγα, και νομίζω ότι εκπροσωπώ μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, πως ό,τι μπορεί να δημιουργήσει ρωγμή στο γερασμένο πολιτικό σκηνικό, δεν είναι απλά καλοδεχούμενο αλλά και αναγκαίο.
Τώρα για την «Δημοκρατική Αριστερά» πιστεύω ότι πρέπει να της δώσουμε το χρόνο και να τοποθετηθεί και να δώσει «δείγματα γραφής» και πολιτικού λόγου, απαλλαγμένα από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.
Θέλω να πιστεύω και ελπίζω πως θα το κάνουν. Εμείς για χρόνια παλεύουμε έξω από κομματικές λογικές ισορροπιών, πολιτικού κόστους και αγκυλώσεων και που σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται και για την απαξίωση της πολιτικής και την αποχή των πολιτών. Είναι δεδομένο λοιπόν πως θα καλωσορίσουμε κάθε προσπάθεια που θα στηρίζει τα κινήματα πολιτών και που θα βοηθήσει να απαλλαγούμε από αυτό το φθαρμένο πολιτικό σύστημα.
tvxs.gr
(Αναρτήθηκε για το Ανατολική Αττική News από Ντόρα Χριστοπούλου)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου