RSS Feed
Twitter
Στην ημερήσια διάταξη είναι πλέον η συζήτηση ανάμεσα στους υπαλλήλους της τοπικής αυτοδιοίκησης για τις αναγκαστικές μετατάξεις σε νέες υπηρεσίες και σε διαφορετικές περιοχές.
Η Νατάσα Νικολοπούλου, που εργάζεται τους τελευταίους δύο μήνες ως διοικητικός υπάλληλος στη Νομαρχία Αν. Αττικής, ίσως είναι από τους λίγους υπαλλήλους που έχουν τη δυνατότητα να περιγράψουν τι σημαίνει αναγκαστική μετάταξη - μετακίνηση, από τη μια υπηρεσία του Δημοσίου σε μία άλλη. Μέχρι και πριν από ένα χρόνο εργαζόταν στη Δημοτική Επιχείρηση Τεχνικών Εργων του Δήμου Αχαρνών, μαζί με περίπου άλλα 120 άτομα. Η επιχείρηση όμως έκλεισε, με αποτέλεσμα να μείνουν όλοι τους άνεργοι.
Δικαστικά κατάφεραν να αποδείξουν ότι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και έτσι έπρεπε να επιστρέψουν στην προηγούμενη εργασία τους. Επειδή όμως ο δήμος τούς θεώρησε πλεονάζον προσωπικό ενημερώθηκαν ότι πρέπει από μόνοι τους να κάνουν αιτήσεις σε υπουργεία και φορείς του Δημοσίου ζητώντας να προσληφθούν.
«Πέρασα μεγάλο άγχος και αβεβαιότητα αν θα βρω εργασία. Εμεινα ένα χρόνο άνεργη. Οπου κι αν έκανα αιτήσεις η μία μετά την άλλη απορρίφθηκαν. Στο τέλος η τύχη μού χαμογέλασε και με προσέλαβαν τελικά στην έδρα της Νομαρχίας Αν. Αττικής, στην Παλλήνη. Αναγκαστικά όμως καθημερινά βρίσκομαι περίπου τέσσερις ώρες στο δρόμο, αλλάζοντας συγκοινωνιακά μέσα έως ότου φτάσω στο σπίτι μου στο Μενίδι. Τώρα δυστυχώς ξεκινάει μια νέα οδύσσεια για μένα. Με την κατάργηση των νομαρχιών θα βρεθώ και πάλι μετέωρη σε μια νέα υπηρεσία, και ίσως σε μια άλλη περιοχή, ακόμη πιο μακριά από το σπίτι μου. Το συναίσθημα της ανασφάλειας είναι αυτό που κυριαρχεί και ο φόβος μήπως κάτι "στραβώσει" και χάσεις ακόμη κι αυτό που έχεις... Αυτά συζητάμε όλη τη μέρα μέσα στα γραφεία της νομαρχίας. Ευτυχώς δεν έχω οικογένεια, αλλά όσοι έχουν "μοντάρει" με κάποιο τρόπο τη ζωή τους, τώρα νιώθουν ξεκρέμαστοι».
enet.gr
oparatirites.blogspot.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου