Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες; (Επιστολή πολίτη προς Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Μ Χρυσοχοϊδη)

Αν. Αττικής Διάφορα

Προς Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Μ Χρυσοχοϊδη


Παλλήνη 29/12/09


Κοιν. Υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη,
Βουλευτές περιφέρειας Αττικής
Αρχηγό ΕΛΑΣ.
Διευθυντή τροχαίας Αττικής,
Διευθυντή Τροχαίας Αν. Αττικής,
Συνήγορο του Πολίτη
Μ. Μ. Ε


Κύριε Υπουργέ,

Είναι σε όλους μας πλέον γνωστό το έλλειμμα που υπάρχει τα τελευταία χρόνια σε σχέση με την ουσιαστική αστυνόμευση αλλά κυρίως την προστασία του απλού πολίτη, από τυχόν υπέρμετρο ζήλο ή και αυθαιρεσία οργάνου τάξης.

Στην περίπτωσή μου συγκεκριμένα, την 28/12/09 περί τις 13.15μμ σε δρόμο κοντά σε έξοδο της Αττικής οδού Υμηττού Ραφήνας, (κομβοςΥ6 μεταξύ Γέρακα και Γλ. Νερών) κινούμενος με ταχύτητα περίπου 40 χλμ/ώρα, φέρομαι σύμφωνα με τις ενέργειες δύο οργάνων που επέβαιναν σε περιπολικό της τροχαίας Αν. Αττικής να πέρασα με κόκκινο έναν από τους δύο σηματοδότες της σχετικά έρημης συνδετηρίου οδού μεταξύ Λ Λαυρίου και Λ. Σπάτων, και να ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με το εν λόγω περιπολικό που κινήθηκε παρανόμως κάθετα επάνω μου.

Αυτό ήταν το μεγάλο αμάρτημα. Το πλήρωμα, αφού σταμάτησα στο άκρο δεξιό, με αντιμετώπισε με τρόπο που θα άρμοζε μάλλον σε καθ έξην παραπτωματία του αίσχιστου είδους μου άσκησε ψυχολογική βία να παραδεχτώ κάτι το οποίο δεν έκανα και μου συνέστησε στο τέλος αυστηρά να μην απευθυνθώ για παράπονα στο Διοικητή τους (Αν. Αττικής) γιατί θα του μετέφεραν (όπως και το έκαναν) ότι πήγα να τους σκοτώσω και ότι είμαι επικίνδυνος.

Πράγματι αυτό και έκαναν όπως διαπίστωσα σε άμεση επίσκεψή μου στον Διοικητή ο οποίος μου επανέλαβε το ίδιο ποίημα αρνούμενος να δεχτεί τις όποιες επεξηγήσεις, γιατί πρώτη φορά στην ζωή μου μετά 55 χρόνια αντιμετώπιζα τέτοιες κατηγορίες και ποινή.

Πέρα όμως από τις ποινές που προβλέπει ο ΚΟΚ και τις σχετικές οδηγίες του Υπουργείου σας , θεωρώ ότι σε κάθε περίπτωση ( εκτός ατυχήματος) είναι άδικο να κατάσχονται οι πινακίδες και η άδεια κυκλοφορίας ενός οικογενειακού οχήματος που είναι άμεσο εργαλείο για την καθημερινή εξυπηρέτηση οικογενειακών αναγκών, μετακίνηση για εργασία συζύγου και παιδιών σε σχολεία και εξωσχολικές δραστηριότητες.

Σημειωτέον ότι το συγκεκριμένο αυτοκίνητο είναι ιδιοκτησία της συζύγου μου και ότι δυστυχώς, δεν υπάρχει εναλλακτικός τρόπος μετακίνησης σε μια περιοχή αμιγούς κατοικίας όπως αυτή που διαμένω, αναγκάζοντας όλη την οικογένεια σε ακινησία ακόμη και για τη στοιχειώδη αγορά τροφίμων, επίσκεψη ιατρών κλπ

Έχω την αίσθηση ότι τουλάχιστον εσείς θα κατανοήσετε ότι η τιμωρία ενός άψυχου μέσου, κατά τις περιπτώσεις που δεν υπάρχει υλική ζημία, μάλλον αποτελεί εύκολη δικαιολογία των υπευθύνων οργάνων (για αυστηρές εντολές που τους έχετε δώσει), προς απαλλαγή των όποιων πρωτοβουλιών πρέπει ν αναπτύσσουν σε λογικά και συγκεκριμένα πλαίσια. Ίσως θα πρέπει να επανεξετασθεί και νομοθετικά.

Θεωρώ ότι η έλλειψη ενός δευτεροβάθμιου υπηρεσιακού οργάνου με εξειδικευμένα στελέχη και ειδικό επιστήμονα για τις περιπτώσεις αποκατάστασης πιθανών αδικιών, είναι εμφανής και θα πρέπει να δρομολογηθεί το ταχύτερο. Θυμίζω, ότι τα πειθαρχικά μέτρα από μόνα τους, δεν αποδίδουν τους αναμενόμενους καρπούς, αν δεν υπάρξει ουσιαστική διαπαιδαγώγηση στους πολίτες από την μαθητική τους ηλικία. Το ότι η κυκλοφοριακή αγωγή δεν διδάσκεται έως τώρα σαν κύριο μάθημα στα σχολεία είναι μια ακόμη αποτυχία του πολιτικού μας συστήματος που σας καλώ σαν συναρμόδιο Υπουργό να αποκαταστήσετε.

Σήμερα που μέσα σε τόσες ανακατατάξεις και δυσκολίες, προσπαθούμε να βιώσουμε αλλαγές για τις οποίες έως τώρα είτε αδιαφορούσαμε, είτε λόγω νοοτροπίας και ηθελημένα αγνοούσαμε, είναι πράγματι δύσκολο ν αλλάξεις ρουσφετολογικές αντιλήψεις και πρακτικές δεκαετιών,. Αυτό χρειάζεται υπομονή και περίοδο προσαρμογής αλλά και ανθρώπινο δυναμικό με κρίση, ευγένεια και τουλάχιστον κοινό νού.

Σ αυτό το σημείο που είναι ίσως και το σημαντικότερο, δυστυχώς, πάσχουμε σαν κοινωνία. Δεν είναι εύκολο να λειτουργήσει ένα σύστημα που θ’ αποπνέει ασφάλεια και προστασία στον απλό πολίτη με λειτουργούς πού (δεν γνωρίζω γιατί) δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το άσπρο από το μαύρο και βάζουν στο ίδιο τσουβάλι «ατάκτως ερειμμένους» τους λύκους με τα πρόβατα.

Έτσι, δεν μπορείς να έχεις αποκούμπι σ ένα αστυνομικό σώμα που όταν καλείται σε βοήθεια ανταποκρίνεται μετά από ώρες, ενώ αν βγαίνει να δώσει κλήσεις παραφυλάει τον πολίτη πίσω από δέντρα, τοίχους, γέφυρες και κάθε είδους εμπόδιο για να μην γίνεται αντιληπτό και πολλές φορές παρανομεί το ίδιο με δικαιολογία ότι ήταν αναγκαίο για την εκτέλεση του καθήκοντος.

Δεν μπορεί να κυκλοφορούν αστυνομικά όργανα 20-35 ετών για να μην μιλήσουμε και για κάποιους ανώτερούς τους που να στερούνται του απαιτούμενου κριτηρίου εκτίμησης καταστάσεων και προσώπων, σεβασμού απέναντι στον απλό πολίτη, θεωρώντας τον ρόλο τους κάτι μεταξύ σερίφη και καουμπόι του μακρινού φάρ- Ουέστ. Οι καταστάσεις τύπου «ζαρντινιέρα» στην Θεσσαλονίκη και Γρηγορόπουλου στην Αθήνα (σε άλλες ίσως κλίμακες) δεν μπορεί να διαιωνίζονται. και να μας φέρνουν στο νου το γνωστό «ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες»

Κύριε Υπουργέ, αισιοδοξώ ότι αρχίζοντας από μικρά και καθημερινά πράγματα που δυσκολεύουν την ζωή μας, μπορούμε να προχωρήσουμε σε μεγαλύτερα και δυσκολότερα. Μέσα στην καταιγίδα που περνά ο πολίτης στην δύσκολή αυτή χρονικά συγκυρία, ας υπάρξει μια ανάσα στοιχειώδους λογικής , δικαιοσύνης και σεβασμού της προσωπικότητας του εκάστου εξ ημών, που σαφώς δεν είναι ίδια με κανενός άλλου.

Αναμένοντας πρωτοβουλίες σας,

Οδυσσέας Ρομπάκης

κάτοικος Παλλήνης

Ενεργός πολίτης Μεσογείων Αν. Αττικής

Μέλος Συλλόγων της τοπικής αλλά και ευρύτερης περιφέρειάς μας

ΥΓ. Θεωρώ ότι το Αστυνομικό όργανο δεν μπορεί ν αδιαφορεί για τίποτα, αλλά και ούτε να επιδεικνύει «ιδιαίτερο ζήλο» κατά την διάρκεια (πολλές φορές και εκτός) της υπηρεσίας του. Υπάρχει πάντοτε η χρυσή τομή και είναι ένα ακόμη θέμα εκπαίδευσης. Στην περίπτωσή μου εν μέσω ψυχολογικής πίεσης από τα όργανα, προσυπέγραψα για κάτι που δεν έκανα και έχω πλέον στοιχεία να το αποδείξω.